Never be 'normal' ?

Verliefd? -12

Biep biep biep, daar is het geluid van de wekker weer. Voor het eerst in een lange tijd sta ik met een glimlach op, mijn leven begint weer, mijn leven heeft weet zin. Ik heb het gevoel dat ik niet langer moet leven in verdriet. Ik heb eindelijk vrienden, Flynn lijkt ook gelukkig. Ik sta op en huppel naar mijn kast. Ik trek mijn mooiste kleren aan en ga Flynn wakker maken. 'Hey Flynnie, tijd om op te staan.'
Zijn schattige oogjes gaan open.
'Hoe laat is het al?' Vraagt hij met een schorre ochtendstem. Hij is nu al 10 jaar maar hij blijft mijn kleine broertje.
'Half acht, je kleren liggen op je stoel, kom je straks ook ontbijten?'
Hij antwoord niet meer en draait hem nog eens om in zijn bed. Ik laat hem nog even liggen en ga al naar beneden, daar smeer ik een boterham voor mij en twee voor Flynn.
Ik begin al te eten, als Flynn er om 10 voor acht nog niet is roep ik hem.
'Flynn!!!!' Ik hoor wat gestrompel en even later zit Flynn tegenover me aan de tafel zijn boterhammen op te eten.
Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd en zeg dat ik weg ben, ik wil niet weer te laat komen bij Bassie, Flynn mompelt nog een oke en dan trek ik de deur achter me dicht. Ik spring op mijn fiets en ga naar Bastiaan, daar aangekomen duw ik op de bel, Bassie doet de deur open, met alleen zijn boxershort aan. Ik kijk naar zijn lichaam, zijn bruine haar ligt nog warrig, zijn wangen zien een beetje rood, zijn gespierde armen leunen tegen de deur en omg zijn sixpack zooo mooi.'Bevalt het uitzicht je?' Zegt Bassie ineens, ik schrik uit mijn gedachten en kijk een beetje beschaamd en begin: 'Euhm, b-ben ik t-te vroeg?'
Bassie grinnikt en antwoordt
'Nee hoor Margrietje, ik heb me overslapen. Je mag wel binnenkomen, of als je niet te laat op school wil zijn mag je ook al vertrekken hoor.'
'Ik wacht wel tot je klaar bent. Jij hebt gisteren ook op mij gewacht als ik te laat was. Als je het niet erg vind natuurlijk he.'
'Oh nee hoor Margrietje, jouw aanwezigheid is nooit erg.' Zegt hij een beetje blozend. Hij ziet er zo schattig uit nu...
Ik wandel naar binnen, en mijn mond valt bijna open van verbazing. Het huis is wel 3x groter dan het mijne, het is heel modern, echt prachtig.
'Hier is ons nederige stulpje.' Zegt hij
Ik kijk hem aan en herhaal hem zacht. 'Nederige stulpje.'
Bassie lacht een beetje. 'Ik ga me verder klaarmaken, je mag wel gaan zitten hoor.', zegt hij en wijst naar de zetel. Ik plof erin en wacht op Bastiaan.
Na een paar minuten komt hij naar beneden.
Ik doe mijn best om mijn mond niet weer te laten openvallen.
Ik laat mijn blik over zijn mooie hemd en zijn strakke jeans glijden.
'Jij ziet er ook goed uit.' Zegt Bassie ineens. Als ik door heb dat ik hem aan het aanstaren was, kijk ik blozend weg.
'Euhm, kunnen we dan gaan?' Vraag ik nog steeds een beetje verlegen.
'Ja hoor Margrietje,' zegt hij, terwijl hij altijd maar dichter komt. Ik begin sneller te ademen. 'Als jij dat wilt' nu staat hij wel heel dicht bij. 'Kunnen we gaan schatje' hij staat nu nog maar enkele centimeters van mij, en hij noemt me schatje, niet margrietje, ik slik duidelijk. 'We kunnen ook de eerste les spijbelen' we staan nu neus aan neus. 'Als je dat liever hebt' ik weet niet wat ik heb, mijn hoofd slaat op hol, mijn handen trillen, ik heb de drang om hem te kussen. Nee wacht wat? Heel zacht, beschaamd en eerder vragend zeg ik: 'Zouden we niet beter naar school gaan?' Hij komt nog wat dichter en fluistert in mijn oor; 'Dat is goed.' Ik sta te beven op mijn benen en mijn handen zweten, ik weet echt niet wat ik heb. Hij bijt heel zachtjes op mijn oorlelletje en stapt daarna alsof er niks is gebeurt naar de deur. 'Kom je nog?' Zegt Bassie. Ik schrik op uit mijn gedachten en volg hem. We fietsen in stilte naar school. Ik kan maar niet stoppen met denken aan wat er net gebeurde, Bastiaan is zo lief, zo aantrekkelijk, zijn gespierde lichaam, zijn ooh zo mooie chocolade oogjes, zijn supersexy stem. Ik schrik zelf van mijn gedachten. Denk ik zo over Bastiaan? Ik zie hem echt graag en ik denk vandaag al aan niets anders meer, hoe het zou zijn om zijn sterke armen rond mij te voelen, zijn zachte lippen op de mijne. Ooh god, ik ben zo Verliefd op hem... wat moet ik nu doen? Hem vertellen durf ik echt niet. Maar zo kan het ook niet verder. Ik denk aan niks anders meer, mijn gedachten gaan altijd naar hem. Zou ik het aan Anke vertellen? Wat als ze me uitlacht? Nee dat zou Anke nooit doen, nu ik er zo over nadenk, Anke weet niks van mij, en ik weet zoveel over haar... zij vertelde me alles over vroeger, en ik wou het haar niet vertellen, dan besef ik het, ik weet alles van haar... zij vertrouwt me... ik wil het haar wel vertellen, ze is tenslotte mijn enige vriendin. Maar wat als ik haar daardoor ook kwijtraak. Ik denk dat ik haar maar eens moet leren vertrouwen. Anke is zo lief, ze gaat me echt niet laten vallen als ze alles hoort. Toch?

Lieve lezers,
We gaan vanaf nu terug beginnen met het publiceren van hoofdstukken. We gaan geen vaste dag vaststellen om te publiceren, maar we zullen toch wel minstens om de 14 dagen een hoofdstuk plaatsen. We hopen dat we vanaf nu ook wat meer lezers zullen hebben. We zouden het natuurlijk ook leuk vinden dat jullie dit hoofdstukje een beetje leuk vinden en dat jullie doorgaan met ons boek te lezen.
-xxx-
Britt en Jelle