Deceived

15. Bölüm

" hissediyorum sende hissediyormusun taehyung? ölümün yakın bu sefer ölüceksin" gözlerimi acmamla beraber duvarlardan akan kanları ve bana daha önce hiç görmediğim bir yüz ifadesiyle bakan jungkook'un  görmeyi hiç beklemiyordum beyaz elbisesi kanalar içindeydi gözlerinden'de kan akıyordu.

Duvardan akan kanlar yavaş yavaş yerleri kan doluyordu duvarların ardından gelen fısıltılar kulaklarımda uğultuya neden oluyordu.

"n-neredeyim ben, burası neresi? " yaratığın bir andan orada duran jungkookun yanına belirmsi ve jungkooka o iğrenç kanlı penceleriyle dokunması beni kızdırırken bir ses duyu vermiştim.
" huyung" işte o sesti yılardır sesine hasret kaldığım kişiy'di o güzel ses tonu onundu kardeşimindi ...

"huyung neden öldük?"

Yavaşcana arkamı döndüğümde yüzü kana bulanmış ifadesiz suratıyla bana bakan kardeşimdi. kana bulanmış beyaz elbisesi yırtılmış ve kana bulanmıştı "m-mia" gözlerimden yaş yerine kan akmaya başlamıştı ama umursamadım çünkü o... O buradaydı karşımdaydı "huyung neden biz öldük neden? " ellerim titremeye başlamaştı o masum bakışları o gözlerinde ki hüzün kalbimi parçalıyordu "taehuyung senin bu yaptığın çok bencilceydi en azından sende ölmeliydin" bir anda mianın yanında beliren ağabeyimle hıçkırıklarımı tutamamıştım oda aynıydı yüzü, bakışları. beyaz elbisesi kan içindeydi.

"huyung ben arkadaşlarım gibi neden yaşamıyorum ? ben daha küçüğüm huyung, ben oyun oynamak istiyorum huyung bende senin gibi yaşamak istiyorum" kalbime her bir kelimesinde sanki bir bıçak saplanıyordu. Onunda gözlerinden kan akmaya devam ederken hem özlem hemde pişmanlık duygularım ağır basıyordu.

"oğlum neden bizimle gelmedin oğlum senin başını dizime koyup bana dertlerini anlatmanı, kokunu, gülüşünü özledim oğlum" annemin kız kardeşimin arkasında belirmesiyle donmuştum o güzel yüzü o dokunmaya kıyamadığım saçları harap içindeydi onunda gözlerinden kan akıyordu.

O-o güzel mavi elmas gözleri acı içindeydi acı çekiyordu ben buna dayanamıyorum. kanlar belime kadar gelmişti ama şu an kalbimdeki acı dayanılmaz'dı başım dönüyordu.

"oğlum oraya gitmemizi neden istedin? " babamın sesini o kadar özlemiştim ki iki elimle kalbimin sıkmaya çalıştım göğsümden fırlayacak gibi atıyordu kalbim.

" b-ben bu acıya... Dayanamıyorum anne !yardım et" kanlar göğsümü geçmişti ve ben nefes almıyordum " bu cehenemi hak ediyorsun güzelim senin yerin burası" jungkookun naif sesi yoktu sanki... Sanki bu başka birsinin sesiydi bana acınası bakışlarıyla bakmaya devam ediyordu.

"huyung benide yanına al gitme huyung beni, bizi buradan kurtar huyung!" kardeşimin aciz çığlıkları kalbimi acıtığı gibi nefsimide kesiyordu " sizi özledim! Lütfen-" kan artık çenemi geçiyordu gözlerim karamya başlamıştı ailemin o kırgın bakışları "huyung bekle bizde al huyung!"

Tekrar karanlığa bulanmıştı kardeşimin son çığlıkları ve o bakışları...

____

" güzelim hadi kalk acınası halin ne kadar hoşuma gitsede bu acıyı ben çektirmek istiyorum hadi uyan bakalım" bir anda gözlerimi acmamla nefes almadığını hissetmiştim boğuluyordum sanki kalbim sıkışıyordu " sakin ol güzelim ve nefes al ben buradayım bak sevdiğin adam" jungkookun o özlediğim naif sesini duymayalı uzun zaman olmuştu tekrar bana o güzel bakışlarıyla bakıyordu ve dudağıma o kadar yumuşak bir öpücük kondurmuştu ki kalbimin acısı geçiyordu yavaş yavaş nefes almak için yavaşçana gözlerimi kapatım ve nefesimin düzene girmesini bekledim

Düzene girdikten sonra tekrar gözlerimi açtım "afferin sana şimdi bir kaç kişi gelicek yaralarına bakıcak sende usulu dur eğer durursan bir tane daha öpücük vereceğim sana" ince uzun parmaklarıyla göz yaşlarımı o kadar yumuşak sildi ki kalbimdeki acıyı kapatmıştı.

"şimdi ben çıkıyorum uslu dur "
Oturduğu sandayeden ayga kalkarak beyaz kapıya doğru ilerlemşti. Bana son bir kez bakıp odadan çıkmıştı.

Bir kaç dakika sonra odaya iki kişi girmişti biri kadın biri erkek olmak üzere " bizi bay jeon gönderdi yarınıza bakmak için" kafamı aşağı yukarı salayarak onaylamştım kadın  olan eline bir iğne alarak "uyuşturucu acı hisetmemen için" iğnelerden korksamda bunu beli etmemiştim " bu size sakin bir uyku çektirecek" kolumu iğneyi sokarak yavaşça içindeki uyuşturucuyu enjekte ettimişti.

O kadar huzurlu hissediyordum ki o çığlıkların ardında konulan bir öpücük ile böyle hissetmem ne kadar garibime gitsede huzurluydum bu bana yeterdi.