Bang zijn voor het verleden

Hoofdstuk 1

Het begon allemaal op mijn achtste verjaardag. Ik werd wakker gemaakt door mijn ouders en mijn zus Maria. Ze kwamen binnen met een taart en ze zongen. Lang zal ze leven, lang zal ze leven, lang zal ze leven in de gloria,......

Na het zingen mocht ik de kaarsjes uitblazen. Ze klapte. 'Kleed je eerst aan en dan zullen we beneden de taart opeten.' Zei mijn moeder. 'Oke is goed.' Zeg ik. Iedereen liep naar beneden. En kleedde me om. Ik heb het gevoel dat iemand naar me kijkt maar als ik rond kijk is er niemand. Het zal wel een verbeelding zijn. Als ik klaar ben loop ik de trap af het huis is versiert met slingers en ballonnen. Op tafel staan er veel cadeautjes en de taart. We gaan aan tafel zitten en ontbijten daarna eten we de taart.

De dag gaat verder met veel lieve berichtjes van mensen enzo. Maria, ik en mijn moeder zijn aan het winkelen voor mijn verjaardag. We lopen langs de winkels en zien echt leuke dinges. 'Hey Herman!' Roept Maria ineens. 'Oh Hey.' Zegt hij en geeft Maria een kus. Herman is Maria's vriendje. 'Nog een gelukkige verjaardag kleine prinses.' Zo noemt Herman me altijd. Na het gesprek winkels we nog wat. We gaan naar huis en mama begint aan het eten. Ik ga op de bank zitten en papa komt naast me zitten. 'Straks is er nog een verassing.' Zegt hij heel geheimzinnig. Raar maar ook leuk denk. Na een uurtje ofzo roept mama dat het eten klaar is. We gaan eten en na het eten loop ik naar boven na enkel minuten komt mijn vader binnen en doe de deur op slot. 'Wat is er?' Vraag ik verbaasd. 'Ik zei toch dat er nog een verassing kwam.' Zegt hij. Hij loopt naar me toe en zegt. 'Ik heb al gezien dat je een mooi lichaam hebt.' Was hij me dan aan het bekijken toen ik me omkleedde. Ik weet het niet maar op de één of andere manier begin ik bang de worden van hem. Ik zit diep in gedachten dat ik zelfs niet door had dat hij mijn knoopjes van mijn blouse opendoet. 'Wat doe je?' Vraag ik 'verwen me.' Zegt hij. En hij doet zijn kleren uit. Ik doe niks en dan voel ik ineens een klap tegen mijn gezicht. Na de klap voel ik zijn hand nog steeds het brand echt. 'Komt het er nog wat van?' Zegt hij dan. Ik doe wat hij vraagt (je weet wel wat er gebeurt). Na dat we klaar zijn zegt hij 'zeg dit tegen niemand of je zal het niet alleen bij mij moeten doen.' Zegt hij mysterieus. Hij kleed zich terug aan en loopt naar beneden. Ik barst in tranen uit......

Na die dag heb ik het elke week zeker twee keer moeten doen soms meer en hij douchte zelfs met mij en ben ik bang geworden voor mannen. Mijn moeder wist van niks nu nog steeds niks en mijn zus ook niet. Niemand weet het. Ik ben nu 25 en ik woon in het huis van Herman en violetta. Ze weten dat ik de tante van violetta ben. We zijn net één familie. Toen Herman er achter kwam Was hij boos. Ik heb gevoelens voor hem maar ik kan niet samen met hem zijn. We hebben gekust net de dag voordat hij erachter kwam. Sindsdien zegt hij dat hij niet van me houd. En ik kan maar aan niemand anders denken. En ik ben trouwens bang voor mannen nog steeds en dat komt alleen maar door mijn vader. Mijn zus is gestorven ik was echt verdrietig toen ik het hoorde. De dag nadien stierf mijn vader. Ik was toen niet echt verdrietig. Het klinkt misschien gek maar wat wil je zelf hij heeft me misbruikt en mishandelt. Maar nu is alles voorbij hij is dood, maar toch blijf ik bang. Bang dat het opnieuw zal gebeuren. Herman en violetta weten het ook niet men vader kan nu niks meer doen maar waarom zal ik het nu nog vertellen hij is dood en ik moet er mee kunnen leven. Eigenlijk weet het wel iemand en die iemand is mijn dagboek. Hij ligt altijd in mijn nachtkastje dat ik op slot kan doen ik mag er niet aan denken dat iemand er achter komt. 'Angie! We moeten naar de studio!' Roept violetta. 'Ja ik kom!' Roep ik terug. Zo dit was al een deel van mijn leven maar hij is nog lang niet klaar. Ik loop naar beneden en we vertrekken.

Dit is het eerste hoofdstukje hopelijk vinden jullie het een leuk en anders maar je het me weten.