Bang zijn voor het verleden

Hoofdstuk 7

'Angie?!.....'

Ik draai me om en kijk in het gezicht van violetta. Ik loop naar haar toe en omhels haar. 'We moeten verder voordat papa komt!' Zegt Maria. Violetta kijkt even raar naar Maria maar loopt dan toch met ons mee. We lopen naar violetta's huis. Als we aankomen doet violetta open. Het was best lang lopen. 'Ik ga even wat drinken pakken voor ons.' Zegt Maria. 'Waar was je?' Vraagt violetta maar voordat ik kan antwoord komt Herman uit zijn kantoor als hij me ziet loopt hij naar me toe en kust me. 'Waar was je?' Vraagt hij. 'Ik leg het je wel eens uit.' Zeg ik. Ik wil het hun niet vertellen ik kan het gewoon niet. 'Herman....' Zeg ik 'ja?' Vraagt hij. 'We kunnen niet meer samen zijn.' Zeg ik en kijk naar de grond. 'W...waarom niet?' Vraagt hij. 'Gewoon niet.' Zeg ik. 'Was je daarom weg ? Heb je een ander! Dan mag je het ook gewoon zeggen!' Zegt hij een beetje boos. 'Nee dat is het niet.' Zeg ik en pak zijn arme. 'Wat dan?' Zegt hij. 'Hier is wat drinken, Angie.' Zegt Maria die de keuken uitkomt. 'Daarom niet.' Zeg ik en wijs naar Maria. Herman antwoord niet maar loopt gewoon naar Maria en kust haar. Er loopt een traan langs mijn wang. 'Hoe kan dit?' Zegt Herman. Ik veeg snel mijn traan weg. Ze gaan op de zetel zitten en ik ga er maar bij zitten. Violetta zit er ook bij. 'Wel, ik had gewoon wat tijd nodig.' Zegt Maria en kijkt even naar mij. 'Je bent gewoon terug!' Zegt violetta en geeft Maria een knuffel. 'Ik heb je zo gemist. Je bent echt de enigste vrouw waarvan ik zoveel hou.' Zegt Herman tegen Maria en geeft haar een kus. Er gaat een steek van pijn door mijn zij. Ik kan het niet meer aan. Ik zucht en loop naar boven. Ik ben precies een waterval er lopen zoveel tranen langs mijn wang dat ik niet kan stoppen. En ik dacht dat Herman echt van me hield. 'Mag ik binnen komen?' Vraagt violetta die op de deur klopt. Ik veeg wat tranen weg en zeg dan 'ja.' Violetta loopt naar binnen en geeft me een knuffel. 'Gaat het?' Vraagt ze. Ik slik en zeg 'ja.' 'Je moet niet liegen.' Zegt violetta. Ik kijk naar beneden. 'Ik weet het gewoon niet meer. Je vader heeft eindelijk zijn vrouw terug en ik zal dan ook blij zijn maar wat hij zei daarnet beneden deed me echt pijn.' Zeg ik en laat een traan vallen. 'Maar ik moet mijn gevoelens stoppen. Want Maria houd vast ook nog van Herman.' Zeg ik. Violetta geeft me een knuffel. 'Het komt goed.' Zegt ze. Ik glimlach. Ze blijft nog even op mijn kamer maar na een tijdje gaat ze weg. Ik zal mijn koffers maar eens pakken. Ik sta op en pak wat kleren enzo en doe het ik mijn koffer. Iedereen zit op de bank zelfs Olga en roberto zijn er bij gekomen. 'Wat ga je doen?' Vraagt Maria als ik langs hun loop. 'Weg.' Zeg ik. 'Naar waar?' Vraagt ze 'naar......huis.' Zeg ik. 'Nee Angie! Dat kan niet. Ga niet naar huis.' Zegt Maria en komt naar me toe. 'Wat moet ik dan doen.' Zeg ik en kijk naar de grond. 'Blijf hier. Ga niet naar papa !' Zegt Maria bezorgt. 'Waarom mag ze niet naar opa?' Vraagt violetta. 'Dat is een lang verhaal.' Zegt Maria. Ik weet niet wat ik moet zeggen of doen. Ik kijk naar Herman en hij kijkt terug. Ik kijk terug weg. Waarom blijf ik van hem houden. 'Ik wil jullie niet tot last zijn.' Zeg ik dan uiteindelijk. 'Dat ben je toch nooit!' Zegt Maria en knuffelt me. 'Zeker?!' Zeg ik en kijk naar de andere. Iedereen knikt. Ik loop dan maar terug naar boven. Als ik klaar ben ga ik terug naar beneden. Ik loop naar de keuken en pak wat drinken. Ik hoor geklop op de deur van de keuken dus ik ga open doen. Ik zie nog net een schaduw weggaan. Ik doe de deur terug dicht en dan valt mijn oog op een brief.

Sorry dat ik gisteren niet heb ge-update maar was naar xanten met school en ik was echt moe daarna.
Ps.: volg me op insta.: haberl2001