Bang zijn voor het verleden

hoofdstuk 20

'wat?!'.......

ik kijk naar de voordeur en daar staat mama. ze komt naar ons toe en komt naast me zitten. 'is het waar wat herman zegt?' vraagt ze. ik knik alleen maar. ze neemt me in haar arme. violetta komt ook bij de knuffel. 'waarom zei je het niet?' vraagt mama na de knuffel. 'als ik dat zou doen dan zal papa nog vaker komen en dan zal hij me meer pijn doen, hij heeft zelfs een foto van me.' zeg ik tussen mijn tranen door. 'och lieverd toch.' zegt mama en knuffelt me weer. 'ik ga me eerst aankleden.' zeg ik en sta op met het deken rond me. ik loop naar boven en kleed me om. als ik klaar ben ga ik terug naar beneden. iedereen zit nog steeds hetzelfde. ik ga naast herman zitten en hij slaat zijn arm om me heen. 'mag ik even alleen met mijn dochter praten?' vraagt mama. iedereen gaat naar de keuken, behalve ik dan. 'wat is er?' vraag ik 'sorry dat ik zo reageerde in het park toen met herman. maar ik was gewoon geschrokken. ik zag ineens men andere dochter bij de man van de andere dochter.' zegt ze 'het geeft niet mama, ik snap het wel. ik zal ook schrikken.' zeg ik. ik geef mama een knuffel. maria, herman en violetta komen er weer bij. 'heb je het gehad over je kind?' fluisterd maria. ik schud mijn hoofd. 'zeg het.' zegt ze. ik kijk haar aan en ze knikt. ik haal diep adem 'ik moet je nog iets zeggen mama.' zeg ik 'wat?' vraagt ze 'ik heb een kind.' zeg ik dan. 'oh dat is geweldig! ik ben weer grootmoeder geworden!' roept ze zowat uit tot dat ze me gezicht ziet. 'zeg niet dat het waar is.' zegt ze dan. ik knik. 'hoe kan hij zijn eigen dochter zwanger maken. ' zegt mama boos. 'een meisje of jonge?' vraagt mama. 'meisje.' zeg ik terug 'waar is ze?' vraagt ze dan. ik hef mijn schouders op. 'ik heb het afgestaan, ik weet alleen dat het een meisje is en de naam heb ik ook gekozen ze noemt jinte, maar voor de rest weet ik niks.' zeg ik. 'het komt goed' zegt mama. 'ik hoop het.' zegt ze. 'ik moet gaan.' zegt mama na een tijdje. 'oke' zeg ik terug. we nemen afsheid van der en dan vertrekt ze. 'angie mag ik iets vragen?' vraagt violetta 'ja tuurlijk, welk is er?' vraag ik 'wil je je kindje leren kennen?' vraagt ze dan. ik knik. 'dan zoeken we haar toch;' zegt ze 'maar violetta dat is niet zo gemakkelijk. ik weet alleen der naam voor de rest niks. ik heb de hoop al opgegeven.' zeg ik 'angie, we gaan der zoeken! we zouden vandaag aar het weeshuis gaan.' zegt maria. ik zucht. 'angei alstublieft, je moet de hoop niet zo snel opgeven. we gaan haar vinden wat we ook moeten doen, we zoeken en vinden haar. en wij gaan je helpen!' zegt herman. ik glimlach naar hem. 'willen jullie echt helpen?' vraag ik en iedereen knikt. 'laten we gaan!' zegt maria. We doen onze jassen aan en lopen naar de auto maar voordat herman de deur uitloop hou ik hem tegen. 'dankje, herman.' zeg ik 'voor jou doe ik alles.' zegt hij. 'ik hou van je.' zeg ik 'ik ook van jou!' antwoord hij en we kussen. 'komen jullie nog!' horen we violetta roepen we lachen. ik geef hem nog snel een kus en we lopen naar de auto.

we komen aan en stappen de auto uit. het is een groot weeshuis. zoveel kinderen zonder ouders, dat moet toch vreselijk zijn. 'kom je nog?' vraagt maria die al een beetje verder staa met herman en violetta. 'ja.' ik loop naar hun toe en pak hermans hand vast. 'het komt goed.' fluisterd hij. ik glimlach naar hem en we lopen het gbouw binnen.........

zo dit is het einde ! :). ik hoop dat jullie het leuk vonden. er komt nog een deel 2. ik ga er zo snel mogelijk aan beginnen en ik laat jullie dan iets weten! dankje voor het lezen.