Bang zijn voor het verleden

Hoofdstuk 11

Angie POV

Ik zit buiten in de zon die straalt, het is echt warm en soms komt er een kleine wind dat echt goed doet. Ik lees een boek. Lezen is eigenlijk veel gezegd. Ik ben gewoon wat in het boek aan het kijken, ik kan me niet concentreren. Ik wrijf over mijn buik. Ik ben dus zwanger van papa. Wat moet ik doen het weg laten halen? Of bij houden? Weg laten halen is een soort moord vind ik maar het bijhouden doet misschien veel herinneringen opdoen van het verleden dan. Ik zucht en probeer me te concentreren op mijn boek. 'Hey schoonheid.' Hoor ik een afschuwelijke stem zeggen. Ik voel twee handen op mijn schouders. Ik draai me om en verschiet. Niet weer. Je kan het wel raden. Papa. 'Wat doe je hier?' Zeg ik. Maar voordat hij kan antwoorden komt violetta buiten met Maria en Herman. 'Wie is dat?' Vraagt violetta. Ik kijk hun aan en zie dat Maria ook schrikt. Papa laat zijn handen op mijn arme hij doet me wat naar onder zodat het pijn begint de doen. Na een tijdje stopt hij eindelijk. 'D...dat is....je opa.' Zeg ik zacht en aarzelend. Ze loopt naar hem toe en geeft hem een knuffel. Papa heeft een nep lach. Maar iedereen denkt dat die echt is. Ik weet het alleen dat het nep is. 'Hij ging net weg.' Zeg ik. 'Waarom zou ik?!' Zegt papa. Ik duw violetta wat weg van papa. Ik wil niet dat ze ik zijn buurt komt. 'Vio ga naar binnen.' Zeg ik. 'Maar ik wil met mijn opa praten.' Zegt ze. 'VIO!' Roep ik nu. Iedereen kijkt me raar aan. 'Angie zo doe je niet tegen mijn dochter.' Zegt Herman. Violetta loopt zonder nog iets te zeggen naar binnen. Herman volgt haar. 'Ga weg papa!' Zegt Maria. 'Ik ga al.' Zegt hij met zijn arme in de lucht alsof hij onschuldig is. 'Maar je bent nog niet van me vanaf.' Zegt hij nog tegen me voordat hij weg is. Waarom kan hij me niet met rust laten. Hij heeft al genoeg gedaan. Ik loop naar binnen om met violetta te praten ik had niet zo tegen haar moeten roepen. Maar ik wil gewoon dat haar niks overkomt.

Herman POV

Angie riep gewoon tegen violetta. Best raar. Ze roept nooit en zeker niet tegen violetta. Ik loop naar mijn kantoor en doe wat papierwerk. Maar kan me niet echt concentreren. Ik loop naar boven voor met Angie te praten. Ik mis onze gesprekken wel. Ik kom boven en klop maar hoor niks. Ik loop maar naar binnen want misschien negeerde ze het maar nee. Want als ik binnenkom is er niemand. Ik wil net weg lopen als mijn oog op de brief van de dokter valt. Ik twijfel of ik het zal lezen het is privé. Maar sinds ze naar de dokter is geweest is ze nog verstrooider en anders. Ik twijfel niet langer en lees de brief. Mijn mond valt open.

Sorry voor dit slecht hoofdstuk en sorry dat ik al effe niet heb ge-update. En wat vinden jullie? Moet Angie het kindje houden of weg laten halen?