Bang zijn voor het verleden

Hoofdstuk 6

'Wat is dit?'.....

Hoor ik ineens zeggen. Ik kijk naar de deur en daar staat. 'Maria?!' Papa gaat meteen van me af. Eindelijk. 'Angie!' Roept Maria zowat uit. Ze geef me een knuffel. Ik kleed me snel terug aan en dat doet papa ook. 'Wat was dit?' Vraagt Maria weer. 'Dit heb je nooit gezien of je zusje komt er niet goed vanaf.' Zegt papa en doet me zodat ik op het bed val. Papa neemt Maria mee. Ben ik nu helemaal gek aan het worden? Maria is toch dood net als papa. Ik val langzaam ik slaap.

~~volgende dag~~

Ik word wakker door iemand die over mijn been wrijf ik schrik op. En zie dan Maria zitten. Wat een opluchting ik dacht dat het papa was. 'Ik ben het maar.' Zegt Maria en geeft me een knuffel. 'Maar hoe kan dit?' Zeg ik verward. 'Wel...' Begint Maria die naar de grond kijkt. 'Ik moest van papa doen dat ik dood was omdat hij niet wou dat ik nog met je overeenkwam enzo.' Zegt Maria. 'Hij zei altijd dat het mijn schuld was de 'dood' van jou.' Zeg ik. Maria omhelst me weer en ik laat een traan. 'Maar nu ben ik bij je. Papa denkt dat ik terug weg ben maar ik verlaat je nooit meer en ik help je hier weg te doen. Iedereen is zo bezorgd om je.' Zegt Maria. 'Ben je bij violetta en Herman geweest?' Vraag ik. 'Nee. Ik stof voor de deur toen ik het hoorde en ben ik je meteen komen zoeken.' Zegt Maria. Ik geef haar nog een knuffel. We horen voetstappen en Maria zegt nog snel 'vertel later wat er allemaal is gebeurt.' En ze loopt naar de deur en gaat erachter staan. 'Het is tijd.' Zegt papa ik weet meteen wat hij bedoeld. Maria loopt snel de kamer uit zonder dat papa het ziet. (Je weet wel wat er gebeurt) dan vond ik vroeger nog leuker het was toen maar twee keer per week maar nu is het elke dag. Bijna iedereen denkt dat ik nog geen seks heb gehad dus dat ik nog maagd ben nou vergeet het maar ik doe het nu elke dag. Na een uurtje ofzo is hij eindelijk weg. Maria komt na een tijdje en komt op mijn bed zitten. 'Zullen we proberen te ontsnappen?' Vraagt ze 'maar wat zal Papa doen als hij me terug ziet.' Zeg ik een beetje bang. 'Angie. Als je het niet probeert blijf je misschien voor altijd hier. Ik zal bij je blijven.' Zegt Maria. I glimlach zachtjes. 'Doen we het?' Zegt ze dan. Ik knik. We lopen stilletjes de kamer uit. We kijken rond en zien niemand. We lopen verder naar de voordeur we lopen naar buiten en het buiten licht schijnt me tegen moed ik doe even mijn ogen dicht want he doet een beetje pijn. Na een tijdje ben ik het gewoon we lopen wat verder maar horen dan 'Angie?!......'

Moet ik nog verder gaan met dit boek ?