Bang zijn voor het verleden

Hoofdstuk 15

~~1 jaar later~~

Angie POV

Hier zit ik dan in Frankrijk. Je zal vast wel denken, wat liet ze in Frankrijk. Wel ik zal het je uitleggen: ik had ruzie met violetta en ik liep weg. Onderweg werd ik in elkaar geslagen. Die avond sliep ik in het park. Papa kwam ineens te voorschijn en pakte me mee. Op een dag kwam papa erachter dat ik zwanger was van hem. Hij liet me meteen met rust. Toen ben ik naar hier gevluchten sinds toen heb ik niks meer van papa gehoord. Ook van de rest heb ik niks meer gehoord de twee eerste maanden kreeg ik wel sms'jes van Herman en Maria maar nu hoor ik helemaal niks meer van hun. En voor ik het vergeet. Ik heb mijn kindje niet gehouden. Ik heb wel haar naam gekozen, jep het is een meisje en ze noemt jinte. Maar nu terug naar de realiteit.

Ik zit buiten. De vogels fluiten en er is een klein briesje. Het is hier warm maar ik wil terug naar Buenos Aires. Ik loop naar binnen en pak mijn laptop. Ik kijk naar de vluchten en ik neem de eerste. Ik loop naar boven en pak mijn koffer. Als ik klaar ben ga ik naar het vliegveld. Ik mis iedereen echt hard. Zal Herman al een nieuwe vriendin hebben? Ja vast wel. Ik moet ook verder met mijn leven maar ja toch ga ik hun nog eens opzoeken.

~~de volgende dag~~

Ik ben al een uur geland. Ik heb zonet mijn spullen naar huis gaan doen en nu ben ik onderweg naar violetta's huis. Maar wat als ze me niet meer wilt zien? Ik heb hun al een jaar niet meer gezien. Ik sta even stil maar loop na een tijdje toch verder. Ik kom aan en haal diep adem. Ik druk op de bel.
Na een tijdje doet Olga open. 'Angie ! Je bent terug.' Ze trekt me zowat naar binnen en omhelst me. 'Angie!!' Roept violetta en loopt de trap af. Ze loopt naar me toe en omhelst me. Ik krijg tranen. Maria komt bij de knuffel. 'Waar was je?' Vraagt Maria. 'In Frankrijk.' Zeg ik en kijk naar de grond. 'Waarom liet je niks horen? We dachten dat je......dat je dood was.' Zegt violetta. Ik kijk op. 'Sorry.' Zeg ik. 'Olga mag ik een koffie!' Zegt Herman die de trap afkomt. Als ik eerlijk ben hij ziet er niet bepaalt goed uit. 'Meneer Herman u bent uit u kamer.' Zegt Olga. Herman wilt antwoorden maar dan ziet hij mij. 'Angie?!' Zegt hij. Ik knik. Hij loopt naar me toe en knuffelt me. Ik knuffel hem terug. Na een tijdje laten we los. 'Angie kunnen we even praten?' Vraagt violetta. Ik knik. We komen in haar kamer en gaan op haar bed zitten. Ik voel me best ongemakkelijk. Na een tijdje geeft violetta me een knuffel. 'Het spijt me echt voor alles.' Zegt ze en laat me lis. 'Maakt niks uit.' Zeg ik. 'Jawel. Ik had niet zo mogen reageren. Ik weet niet wat het was. Papa kwam in heel dat jaar maar af en toe uit zijn kamer. Hij houdt echt van je en ik zag het niet. Ik was zo druk bezig met dat ik mama en papa niet samen zal zien na al die jaren maar jij en papa horen bij elkaar.' Zegt ze. Ik glimlach. 'Ik vergeef het je.' Zeg ik. Ik omhels haar. 'Mag ik even met Angie praten?' Vraagt Herman die binnenkomt. 'Ja.' Zegt violetta en loopt haar kamer uit. 'Ik heb je gemist.' Zegt hij en komt naast me zitten. 'Ik jou ook.' Zeg ik. 'Ik was zo bang dat je dood was.' Zegt hij. 'Sorry.' Zeg ik. 'Waarom ging je weg?' Vroeg hij. 'Dat vertel ik je nog wel eens.' Zeg ik. Ik heb in het jaar zitten denken en misschien heeft Maria gelijk. Ik miet het tegen Herman zeggen van papa. 'Toch niet om vio?' Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Ik ben echt zo blij dat je er terug bent. Ik hou nog steeds van je.' Zegt Herman en omhelst me. 'Sorry.' Zegt hij daarna. Ik glimlach. 'Ik ook van u' zeg ik. Ik kijk naar zijn lippen en even later voel ik ze op de mijne. Ik kus hem teder terug. Wat heb ik het gemist. 'Doe me dit nooit meer aan.' Zegt hij na de kus. 'Belooft.' Zeg ik. Zijn lippen komen weer dichter en we kussen weer. Nog steeds zoveel magie en vertrouwd.

Moet ik een deel twee maken? Of gewoon in één boek doorgaan? Zeg alstublieft wat jullie willen :) ik zeg niet dat dit al het einde is maar dan weet ik het al wat ik moet doen