Bang zijn voor het verleden

Hoofdstuk 5

Herman POV

Angie is al van gisteren weg. Ik heb haar nergens gezien ofzo. Ik sta op en bel de politie. Ze zeiden dat ze wel zouden zoeken maar ja dat zal niet lang zijn. 'Ga je vandaag mee zoeken?' Vraag ik aan violetta als ik beneden kom. 'Ja tuurlijk!' Zegt ze. Ik ga zitten. 'Ik ga ook wel mee.' Zegt roberto. 'Dankje.' Zeg ik en kijk naar mijn broodje ik heb echt geen honger. 'Je geeft echt om haar he?' Zegt violetta dan ineens. Ik kijk op. Ik kan niet meer langer liegen dus knik ik. 'Ik ook maar je moet wel iets eten.' Zegt ze. Sinds wanneer is ze zo volwassen. Ik glimlach lichtjes naar haar en neem dan toch een hap. Na het eten vertrekken roberto, violetta en ik meteen. We splitsen op en beginnen te zoeken.

Angie POV

Ik word langzaam wakker met veel hoofdpijn. Ik wil rechtop gaan zitten maar dat kan ik. Ik zit met touwen vast. Ik doe mijn ogen langzaam open en moet even wennen aan het licht. Na een tijdje kan ik goed zien. Ik kijk rond en zit precies ik een verlaten huis of schuur. I don't know wat het is maar het is hier koud en eng. Ik probeer me nog eens los te krijgen maar het lukt gewoon niet. Na een tijdje hoor ik voetstappen ik kijk heel geconcentreerd naar de deur hij gaat langzaam open en er komt iemand binnen......'papa?!' Zeg ik dan bang, verschrikt, verbaast. Hij was toch dood? Ben ik gek aan het worden ofzo. 'Je word dan toch nog wakker en dat heb je goed gezien.' Zegt hij heel vals. 'J...je...was toch dood?' Vraag ik een beetje bang. 'Dat dacht iedereen maar ik ben teruggekomen speciaal voor jou.' Zegt hij met een gemene lach. Hij komt dichter naar me toe. 'Je ziet er wel leuk uit met Herman.' Zegt hij dan. Ik schrik. 'Wat zal Maria er wel niet van vinden en je moeder.' Zegt hij. Was hij het die me steeds volgde ? Ik had de laatste tijd al het gevoel dat ik gestalkt werd. Maar ik moet me niet laten doen dus zeg ik 'wat zal mama en Maria er wel niet van vinden als ze wisten dat je me misbruikte en mishandelde.' Voordat ik het weet staat papa's hand weer in mijn gezicht. Het brand zo hard het lijkt of hij sterker is geworden. 'Zozo een beetje brutaal geworden. Ik hou wel wat van pit.' Zegt papa en komt nog dichter. Ik weet al bijna zeker wat hij wilt. Hij trekt me een beetje omhoog en maakt me los. Ik wil een stap zetten maar dat lukt niet. 'Denk maar niet dat je weg kunt. Je moet me eerst wat verwennen.' Zegt papa. Hij kust mijn nek en ik doe een stap naar achter. 'Ga je niet meewerken?' Vraagt hij. Ik zeg niks. Hij komt naar me toe en pakt me vast hij knijpt zo hard dat er tranen in mijn ogen springen. Hij trekt met één rij mijn t-shirt uit. Dan duwt hij me om iets. Volgens mij een bed maar ik kan het niet zien. Hij doet mijn broek uit en daarna zijn kleren. 'Dit is al even geleden.' Zegt papa. 'Was het maar voor altijd gedaan.' Zeg ik. 'Wat zeg je daar?' Vraagt hij. 'N...niks.' Zeg ik. Hij doet mijn bh en onderbroek uit. 'Verwen me maar.' Zegt hij dan. Hij gaat nu liggen en ik ga gewoon aan de kant zitten met mijn benen tegen mijn lijf. 'Als het zo zit. Zal ik het voordoen bij je.' Zegt hij. Hij pakt mijn arm en legt me neer. Hij komt op me liggen en komt in mij.
(Je kunt je al wel voorstellen hoe het verder gaat)

Na een uur of twee is papa eindelijk weggegaan. Ik kleed me snel terug aan en zoek een raam ofzo maar die zijn allemaal beplakt met zwarte plakband. Ik voel aan de deur maar die is op slot. Ik ga terug op bed liggen. Waarom moet dit mij overkomen. Ik huil een beetje. 'Het is weer tijd!' Zegt papa die na drie uurs terug binnenkomt. (Je weet wel wat er gebeurt) zal dit echt mijn hele leven zo zijn? Na een half uur ofzo komt er ineens iemand binnen. 'Wat is dit?'.....