Bang zijn voor het verleden

Hoofdstuk 16

~~volgende dag~~

Angie POV

Ik zit in de keuken op een kruk. Dus Herman heeft geen vriendin. Ik kan wel schreeuwen van geluk, want eerlijk gezegd ik hou nog steeds van hem. 'Hey, waar zit jij met je gedachten.' Zegt Maria die zwaaiend voor mij staat. 'Oh sorry, wat is er?' Vraag ik. 'Wel ik wil even met je praten.' Zegt ze. 'Oke.' Zeg ik. Ze komt naast me zitten. 'Waar is het kindje?' Vraagt ze dan. 'Kindje?!'....

Violetta POV

Ik ben zo blij. Ik kan wel dansen van geluk. Ik ben onderweg naar het park ik had afgesproken met Leon. Onze relatie was wat ingewikkeld, maar nu is alles opgelost en wil ik hem nooit meer kwijt. 'Hey.' Zegt Leon als ik aankom en geeft me een kus. 'Hoi.' Zeg ik terug. 'je bent zo blij.' Zegt hij. 'Mag dat niet?!' Zeg ik. 'Jawel tuurlijk. Maar ik zal graag weten wat je zo gelukkig maakt.' Zegt hij. 'Angie is terug!' Roep ik zowat uit. 'Dat is geweldig.' Zegt hij. Hij knuffelt me en dan gaan we op een deken zitten. Hij slaat een arm om me. Zo kan ik wel uren blijven zitten. 'Ik hou van je.' Zeg ik. 'Ik ook van u!' Zegt hij terug. Ik kijk op en geef hem een kus.

Herman POV

Ik ben zo blij. Angie is eindelijk terug ze is gewoon terug! Ik hou nog steeds van haar, ik heb geen andere vriendin gehad toen ze weg was. Ik was echt kapot toen die tijd maar niet aan denken. Nu is ze terug en moet ik haar weer als vriendin krijgen want ik kan niet zonder haar. Ze is mijn alles.
Ik loop naar beneden en hoor Maria en Angie praten in de keuken. Ik wil ze niet afluisteren maar dan hoor ik ineens heel raars. 'waar is het kindje?' Dat is de stem van Maria. Wow wacht, heeft angie een kind?! Dus zei had wel iemand anders. Ik loop de keuken in en zeg 'kindje?!'

Angie POV

'Waar is het kindje?' Vraagt Maria. Ik slik. 'Kindje?!' Hoor ik ineens voordat ik kan antwoorden. Ik draai me om en zie Herman staan. 'Angie?!' Zegt hij. 'Zeg hem alles. Het zal je goed doen.' Fluisterd Maria tegen mij en loopt de keuken uit. Ik kijk terug naar Herman. 'Angie! Zeg wat is er?' Zegt hij. 'Zullen we naar boven gaan. Ik wil niet dat iemand anders het hoort.' Zeg ik. 'Oke.' Zegt Herman verbaast. We lopen naar mijn kamer. Herman gaat op mijn bed zitten. Maar ik blijf staan. Ik heb totaal geen idee hoe hij gaat reageren. Het is even stil maar dan begint Herman weer. 'Heb je een kind?' Vraagt hij. Ik steeds heen en weer te lopen. Ik knik. Ik zie dat hij schrikt. Herman staat op en wilt mijn kamer uitlopen. Maar voordat hij de deurklink kan vast pakken ga ik voor hem staan. 'Wat is er?' Vraagt hij. 'Het is niet wat je denkt.' Zeg ik. 'Wat moet ik dan denken?' Zegt hij. Ik kijk naar beneden. 'Dat dacht ik al.' Zegt hij. Hij duwt me aan de kant en dan zeg ik 'papa.' 'Wat papa?' Vraagt Herman en draait zich om. Er komen tranen ik mijn ogen. Waarom moet dit mij overkomen. Ik ga op het bed zitten. 'Angie?!' Zegt Herman en komt naast me zitten. 'Wat is er met je papa?' Vraagt hij. Ik slik en haal diep adem. 'Hij misbruikte en mishandelde me.' Zeg ik dan en kijk de andere kant op. Herman geeft geen antwoord. 'Op een dag kwam ik erachter dat ik zwanger was. Het moest wel van papa zijn. Het kon niet anders. Ik wou het helemaal niet! Ik haat hem zo!' Roep ik zowat door mijn tranen heen. 'Angie rustig!' Zegt Herman en neemt me in zijn arme. 'Sinds hij erachter kwam dat ik zwanger was liet hij me met rust. Maar ik ben zo bang dat het opnieuw gaat gebeuren.' Zeg ik en kijk Herman aan. 'Wanneer was het laatst?' Vraagt Herman. 'Iets meer dan een jaar.' Zeg ik. 'Waar is het kindje?' Vraagt hij. 'Bij een ander gezin. Ik heb het niet gehouden. Het zal me teveel aan papa herinneringen. Maar ik heb er geen goed gevoel bij. Het is en blijft mijn kind.' Zeg ik. Herman neemt me in een stevige knuffel. 'Ik zal je niks laten overkomen meer.' Zegt Herman 'wie weet het nog?' Vraagt hij daarna. 'Alleen Maria.' Zeg ik. 'Angelica niet?!' Vraagt hij verbaasd. Ik schud mijn hoofd. 'Ik wil dat zo weinig mensen het weten. Ik schaam me dood.' Zeg ik. 'Je hoeft je niet te schamen. Je vader moet zich schamen.' Zegt Herman. Er lopen tranen langs mijn wang. 'Het komt goed. Dat beloof ik.' Zegt Herman. 'Ik zal je niet iets laten overkomen daarvoor hou ik teveel van je.' Zegt hij. Ik kijk op en glimlach. Mijn lippen komen dichter bij hem en na een tijdje voel ik ze op de mijne. 'ik hou ook van jou.'