İyiler Her Zaman Kazanır mı ?

5. Bölüm

Sahra'nın Gözünden

Bir sıcaklık hissettim, huzurluydum. Üşümem geçmişti, kendimi daha iyi hissediyordum. Normalde sessiz olan evimden sesler geliyordu. Yorgunluktan gözlerim hala kapalıydı ama uyanıktım.

Üstümdeki kıyafetler değişik hissettiriyordu. Üzerimi biri mi değiştir mişti ? Bir erkek ve kadın sesi duydum kapımın arkasından. İkisi de çok tanıdıktı ama çıkaramıyordum.

Zümrütün miyavlamasını kafamda dönüyordu, ona ne olmuştu merak ddiyordum. Olduğum odanın kapı sesini duydum. İçeri iki kişi girmiş olmalıydı. Adım sesleri bana yavaşça yaklaştı ve biri yatağa oturdu.
Ben ise hala uyuyor taklidi yapıyordum. Zaten yorgunluktan başka bir şey de yapamazdım.

Bir el saçlarımı okşamaya başladı, erkek eli gibiydi. Bu da kimdi diye biraz korktum. Sonra diğer kişi ile konuşmaya başladılar.

"İyi olucak mı ?" Diye sordu erkek olan.
Başım deli gibi zonkluyordu, ama saçlarımın okşanması iyi gelmişti.

"Fazla hırpalanmış ve yağmur altında kalmış, emin değilim." Dedi kız olduğunu düşündüğüm kişi. Daha sonra hiçbir şekilde konuşmadılar, biri odayı terk etti ama kafamı okşuyan kişi hala buradaydı.

Beni izlediğini hissettim, ne yapmaya çalışıyordu ? Gözlerimi açmamak için zor duruyordum, kim olduğunu görmek çok istiyordum.

"İyi olucaksın, bundan emin olacağım." Dedi ve kafamdan öpüp gitti.

Kapının kapanma sesini duyunca gözlerimi açtım. Hastanedeydim, buraya nasıl gelmiştim ?
Kim beni kurtarmıştı ?

Kafam çok karışıktı, yataktan doğruldum ve etrafıma baktım. Dışarıda hala yağmur yağıyordu. Hastaneye getirilmek daha iyiydi.

Kolumdaki serumu çıkardım, buradan çıkmam gerekiyordu. Hemde acilen, hastane de kalamazdım. Buralardan nefret ederdim. Yavaşça ayağa kalktım ve saate baktım. Saat 2:05'di, rahat kaçarım diye düşündüm.

Ayakkabılarımı hızlıca giydim ve kapıyı sessizce açtım. Koridorda kimsecikler yoktu, bu iyiydi. Dışarı çıktım ve koridorda ilerledim. Doktorlar ve hemşireler bir yerlere koşturuyorlardı, işleri zordu.

Hastanenin kapısına gelmiştim, bu yağmura geri dönmek iyi bir fikirmiydi ?

Umrumda değildi, tam kapıdan çıkıcaktım ki biri beni omzumdan tuttu.
Kafamı çevirdiğimde bir kadın doktorla karşılaştım. Bana ciddi bir ifadeyle bakıyordu, gene ne olmuştu ?
Sadece eve gidip, Zümrüte kavuşmak istiyordum.

"Nereye gittiğinizi sanıyorsunuz ?" Diye sordu bana kadın. Niye insanlar bir beni rahat bırakamıyordu ?
Sinirimi dizginlemeye çalışarak konuşmaya başladım.

"Eve gidiyorum, bir sorun mu var ?" Diye sordum sakince. Kadın memnun olmamışa benziyordu. Benimle ne işi olabilirdi ?

"Üzgünüm ama gidemessiniz, odanıza gidip dinlenmelisiniz." Dedi ve beni kolumdan tuttu. Kimse beni oraya götüremezdi, buna hakları var mıydı ?
Sadece eve gitmek istiyordum, niye bu kadar uğraştırıyorlardı ?

"Hayır, burada kalmayacağım." Dedim ve kolumu çekmeye çalıştım ama kadın ısrar ediyordu.

"Hanımefendi yaralısınız, odanıza gitmek daha yararlı sizin için."

Ona sinirle baktım, niye beni bu kadar önemsiyordu ki ? Beni bırakması için çığlık atmak istiyordum.

"Bir şey olmaz bana, ben hallederim. Şimdi lütfen beni bırakın." Dedim ve kolumu hızla çekip oradan çıktım. Lanet hastane diye içimden geçirdim.