İyiler Her Zaman Kazanır mı ?

21. Final

Mertin Gözünden

Son cümlelerimi yazdım ve defterimi kapadım, içindekileri yazmak zor işti birde üstüne sevdiğinin ölümünü yazmak daha kötüydü. Defteri yandaki masaya koydum ve içeceğimden bir yudum aldım. Ah be Sahra neler çektin diye düşünüyordum yağmurun yağışını izlerkene.

Sabahın 3'üydü ama uykum gelmemiş kafamdakileri yine sayfalara dökmüştüm. Aşağıda bir ses duymamlan kafamı oraya çevirdim. İki kız birbirleriyle dans edip gülüşüyorlardı yağmur altında. Bu bana Kaanımı hatırlatmıştı, bu anıyla gülümsedim ve yanağımı ıslatan göz yaşlarını sildim.

İnsanlar bu zamanda gay yada lezbiyen olduğunda seni öldürmek isterdi. Bunun uğruna ölebilirdim ama acı çektirip yaşamaya mahkum etmek daha acı veriyordu. Kaanı çocukluğumdan beri tanıyordum, ona ilkokul 3 te hoşlanmaya başlamıştım.

Hep beni korur ve benimle oyunlar oynardı. Asla tek etmemişti beni. Liseye geçince çıkmaya başlamıştık, ilk o itiraf etmişti aşkını bende direk atlamıştım üstüne sevinçle. Hayatımın en güzel günü olmuştu. Tabiki okulda sevgili olduğumuz yayılınca bize olan zorbalıklar başlamıştı ve bu asla bitmemişti. Üniversitede bile birbirimizden ayrılmamıştık ilişkimiz çok güzel ve mükemmel ilerlemişti.

Bir anda şimşeğin çakmasıyla düşüncelerimden ayrıldım ve bitmiş olan bardağımı masaya geri koydum. Geceleyin gereksiz yazdığım sayfalarla ve anılarla ağlar, içimi dökerdim. Defterimle bir süre bakıştım ve yavaşça elime alıp devamını yazmaya başladım.
Geçmişleri düşünmek acı veriyordu ama içimi dökmeye bir yerden başlamalıyım.

Ben yazarken balkonun kapısının açılışını duydum, ama takmadım ve yazmaya devam ettim.

"Sen hala uyumadın mı ?" Diye sordu bana uykulu şekilde.

"Fark etmen uzun sürdü, saat 3 oldu." Dedim yazmaya devam ederken ve güldüm.

"Uykum derin biliyorsun, yatakta senide bulamayınca korktum ama burada olacağını tahmin etmiştim." Dedi ve oda güldü. Bir süre sessizlik oldu, yanıma doğru geldi ve yanımdaki sandelyeye oturdu.

Kafasını yazdığım deftere çevirdi.

"Hala bu hikayeyi mi tamamlıyorsun ?" Dedi, bunu demesi beni üzmüştü. Aslında tamamen hikaye değildi.

"Kendini fazla hırpalıyorsun, geçmişi bırakman lazım sevgilim." Dedi ve elimdeki kalemi aldı ve elimi tuttu. Kafamı ona çevirdim, gözlerim acıyla ve özlemle dolmuştu. Karşımda Kaanı görmek çok üzüyordu, hemde onu böyle görmek.....beni bitiriyordu.

"Olmuyor....geçmişi bırakamıyorum.." dedim titreyen sesimle, yanaklarım tuzlu göz yaşlarımla ıslanmıştı. Gözlerim altlarım ise uykusuzluktan kesin mosmordu.

"Bırakmalısın, her şey daha iyi. Mutluyiz ve birlikteyiz." Dedi, ama suratındaki yara izini görünce tüm iyi düşüncelerim gitti.

"Hayır, birlikte olmamız doğru değil...Benimle çıkabilmek için bu oyuna dahil oldun. Sena intihar etti amına koyim, Sahra ise asla kendini affetmedi. Adalın Dayısı öldü ve bunu asla sen planlamamışken, senin yüzünden Bay Yılmaz hapse düştü ve Sahra asla Adalı bunun yüzünden affedemedi. Senin yüzünden, HEPSİ SENİN YÜZÜNDEN!!" Artık ağlıyarak bağırıyordum, ama doğrular bunlardı. Beni yıllarca bunların doğru olmadığına inandırmış ve manüpüle etmişti, ama ona olan aşkımdan gidemiyordum, uzaklaşamıyordum.

Kaan ise bana sadece bakıyor ve gülümsüyordu, elini yanağıma koydu ve göz yaşlarımı sildi.

"Çok güzelsin, seni öpmek istiyorum." Dedi ve bana aşkla bakmaya başladı. O kadar güzel bakıyorduki dayanamadım ve kendimi sabah yatakta buldum.

Bedenim ağrıyordu ve çıplak olduğum için üşümüştüm. Yorgana dahada sarıldım ve ısınmaya çalıştım. Kaanda uyanmış olmalıydı bu hareket etmelerim yüzünden.

"Uyandın mı sevgilim ?" Diye sessizce seslendi. Bende ona yorgun gözlerle baktım. Kaan elimi tuttu ve buz gibi olduğunu görünce endişelendi.

"Aşkım resmen donuyorsun neden demedin, ah gel buraya." Dedi ve beni, sıcakcak olan vücuduna yaklaştırdı. Onun vücut sıcaklığı beni ısıtırken uykum yavaş yavaş geliyordu.

Uykuya dalmadan önceki son duyduğum Kaanın sözleriydi.

"Sana geçmişi unutturacağım sevgilim, hiç merak etme. Her şey çok güzel olucak.....hep birlikte olacağız....."

~SON~

****