İyiler Her Zaman Kazanır mı ?

13. Bölüm

3. Kişi Gözünden (Önceki Bölüm Yaşananlar)

Sahra lavaboya gitmişti, geri kalanlarda be olacağını nerak ediyorlardı. Bayan Yılmaz konuşmaya başladı.

"Sizin ilişkinizi fark etmedimmi sandınız ?" Dedi ve parmağıyla Denizi ve Nazı işaret etti. İkisininde yüzü korkudan bembeyaz olmuştu. Yıllardır saklı olan ilişkilerini annesi nasıl öğrenmişti ?

"Kızlardan hoşlanmanı destekliyoruz, ama bunun gibi bir kız istemiyoruz ailemizde." Dedi ve suratını buruşturup arkasına yaslandı. Naz annesinin üstüne atlamamak için zor duruyordu. Deniz ise morali bozulmuş bir şekilde Bayan Yılmaza bakıyordu. Ne varmış ki bende diye düşünmeden edemiyordu.

"Anne sen neler diyorsun ? Ona böyle bir şeyi nasıl dersin ?" Öfkesini sakinleştirmeye çalışıyordu, ama pek işme yaramıyordu.

Yağmur ise ortamı şokla izliyordu, onları sadece arkadaş sanıyordu ama fazlası çıkmışlardı ve bu ona biraz fazla gelmişti. Bu kadar aksiyonu aylardır görmediği için alışkın değildi.

"Ben doğruları söylüyorum kızım ve ayrılmamızı istiyorum, bu ilişkinizi kabul edemem ben."

Herkez şokla Bayan Yılmaza baktı, bu kadar tepki beklemiyordu. Bay Yılmaz ise sessizce içeceğini yudumluyordu, olaya dahil olmak istemiyordu. Onun için karısı her konuda haklıydı ve itiraz etmezdi.

"Anne bunu asla yapmam, annem olabilirsin ama ilişkilerim konusunda karışamazsın bana!" Diye bağırdı Naz, sevdiği kızdan ayrılma düşüncesi bile canını yakıyordu.

"Naz sakin ol lütfen." Diye Nazı sakinleştirmeye çalıştı Yaģmur, ama Naz kimseyi dinlemiyordu.

"Ana konumuz bu değil tatlım, eninde sonunda ayrılırsınız siz zaten. Her ilişkiler gibi." Dedi ve kıkırdadı, herkez ona sinir olarak bakıyordu. Konuşmasına devam etti.

"Sahranın annesi babası nerede ?" Diye sordu. Denizin kafası karışmıştı, ailelerini niye merak etmişti ki ?
Bu kadın neyin peşinde diye düşündü Naz.

"Kendileri çok uzaktalar ve gelmemekte kesinler. Kendilerine yeni bir hayat kurmuşlar." Dedi Deniz. Bayan Yılmaz bu duruma sırıttı, tam da planına uyuyordu.

"O zaman kızı direk alacağız." Dedi ve gülümsedi. Adal ise şaşırmış, annesine bakıyordu. Annesinin ne yapmaya çalıştığını anlamıyordu.

"N-nasıl yani, ne almasından bahsediyorsunuz siz ?" Dedi kendini sakin tutmaya çalışan Deniz.

"Onu siz boşverin canlarım önemli değil o, ama sizin ilişkiniz için dediklerim doğru, sizi ayırmak için elimden geleni yapacağım kızım. Merak etme sana ilerde layık bir ilişki buluruz." Dedi Bayan Yılmaz.

"Anne neler diyorsun sen ?" Dedi Adal kardeşine böyle bir şey olmasına sinir olmuştu. Kimsenin kardeşine dokunmasına yıllardır izin vermemişti, bu ailesi de olsa olmamıştı ve olmayacaktı.

"Anne sen kafayı yemişsin bak ben sana diyorum." Dedi Naz sinir ve şokla. Annesinin böyle biri çıkması ona fazla gelmişti. Hiç onu böyle birir olarak tanımamıştı. Bir de arkadaşını okulundan almakla tehtid ediyordu, aslında yapabilirdi çünkü annesi o okulun sahibiydi.

Ama bunu durdurmalıydı, polise falan gitseler belki çözülürdü her şey. Annesi her şeye sahip olabileceğine inanan biriydi, oğlunuda öyle yetiştirmişti ama kendisini değil.

Abisinin hep annesi yüzden fazla zorba biri olduğunu düşünmüştü, ama asla kendisine öyle davranmamıştı. Sadece nefret ettiği insanlara yapmıştı. Yani Sahradan nefret mi ediyordu ?

Sahrayı kandırmış mıydı ? Abisine çok fazla sinir olmuştu, anneside zaten çok fazla karıştırmıştı ortalığı. Herkez ne yapacağını düşünüyordu, ortam cehennem sıcaklığı kadar sıcak hissettiriyordu ama bu imkansızdı. Kış ayındalardı ve petekleri açmamışlardı.

Adal ise o sırada kafasından bin türlü şey geçiyordu, iyi mi kötü mü kimse bilmiyordu. Ama bir plan olduğu kesindi, sadece ne için olacağı kesin değildi. Ve bu herkezi tedirgin etmeliydi.

Annesi ise kızının ilişkisine fazla kafayı takmıştı, Denizin kızına layık olmadığını düşünüyordu ama öyle değildi. Deniz, Nazı çok seviyordu. Naz da öyleydi, birbirlerine çok aşıklardı ve bu aşkı yıllardır arkadaş sevgisi olarak göstermeleri zaten bir hayli yormuştu onları.

Şimdi de annesi ortaya çıkmış, tam arkadaşlarına ilişkilerini anlatacakken ortalığı batırmıştı. Mutlu bir aile tablosundakiler gibi afiyetle sohbet içerisinde yemek yiyeceklerini düşünmüştü herkez. Ama öyle olmamıştı.

Yağmur ise Naz ve Deniz için endişeleniyordu, arkadaşlarını üzgün görmek ona çok zarar veriyordu.
Sessizlik çökmüştü ortama, kimseden çıt çıkmıyordu. Kimse ne diyeceğini bilmiyordu ki. Tam o sırada Sahra lavabodan çıktı ve içeri geldi.

Sessizlik üzerine bir şok geçirdi, herkez üzgün ve sinirli bir şekilde öyle oturuyorlar ve birbirlerine bakmıyorlardı.

***