İyiler Her Zaman Kazanır mı ?

9. Bölüm

Sahra'nın Gözünden

"Bir şey mi oldu Sahra ?" Demesiyle geri kendime geldim.

"İyiyim iyiyim merak etme." Dedim hızlıca. Soğuk terler döküyordum, Adalın bana en son yaptıkları hala travma olarak bende duruyordu.

Nazın konuşmasına izin vermeden koşarak sınıfa girdim ve kendimi bir sıraya attım. Notlarıma çıkarmakla uğraşırken yanımdakine hiç bakmamıştım.

"Ne bur acele, az sakin ol. Defterlerin kaçacak değil ya ?" Dedi biri ve güldü. Kafamı kaldırdım ve karşımda Adalı gördüm.

"Bu adam her yerde karşıma çıkacakmı ya." Diye kendi kendime fısıldadım, ama şansıma o bunu duymuştu.

"Valla ben her yerden çıkabilirim gülüm, alışsan iyi edersin." dedi ve bana göz kırpıp önüne döndü. Bu hareketine daha da aşık olmuştum ama benden hoşlanmadığını biliyordum. O yüzden kdndimi sakinleştirdim ve hocayı beklemeye başladım.

//

Dersler sonunda bitmişti, ama bende bitmiştim. Yorgun ve baş ağrısıyla okuldan çıktım. Bir süre okulu süzdüm. Daha sonra arkamı dönüp yürüyecekken biri kolumu tuttu.

Arkamı döndüğümde gene kimi gördüm sizce ?
Tabiki gene Adaldı, bu çocuk ya bana fazla bulaşmak ve canımı yakmak istoyordu ya da gerçekten yapacak bir işi yoktu.

"Beni araman için numaramı almayı unuttun be gülüm. Al beni ara eve gidince ve ne zaman buluşacağımı söyle." Dedi ve elindeki kağıdı bana uzattı.

Ne alakaydı anlamıyordum ama kalbimin hızını gene kontrol edememiştim. Deli gibi çarpıyordu kalbim, keşke bunu durdurabilseydim ama elimden hiçbir şey gelmiyordu.

"Ama neden seni arayayım ki ?" Diye sordum merakle. Sesim hafif titrek çıkmıştı, ama çok heyecanlı ve gergindim. Aşık olduğum kişi bana ilk defa bir insanmışım gibi davranıyordu.
Bu normal miydi tartışılır elbette, ama konumuz bu değildi şu anda.

Bana ciddi misin bakışı attı. Ne anlatmaya çalışıyordu.

"Hoca bizi ekip olarak seçti ya balık hafızalım, unuttun mu ?"

Şimdi hatırlamıştım, bizim proje zamanımızdı. Nasıl o bölümü kaçırdığımı anlayamıyordum.

Ama aslında çok net bir şekilde dinlemiştim dersi ve her şeyi not etmiştim, bunu kaçırmam normalmiydi ? Ama sanırım güvenmeliydim, notlarımı riske atamazdım sonuçta.

"Hatırlamıyorum ama peki. Bu akşam haberleşiriz." Dedim o da bana gülümsedi ve el sallayarak yanımdan uzaklaştı.

Şuan bir aptal gibi gülümsüyordum, çok heyecanlıydım. Birlikte proje hazırlayacaktık, belki de daha yakınlaşırız ve benden artık nefret ermezdi.

Bu düşünceyle çığlık atmak istedim, ama etraf hala kalabalık olduğu için kendimi tuttum. Rezil olmak istemezdim.

Kafamda romantik senaryolar kurarak eve gittim. Keşke gitmeseydim diyecektim az kalsın. Eve girdiğim an yerde Yağmurla Deniz Zümrütü banyoya götürmeye çalışıyorlardı.
Zümrüt ise tamamen çamur içindeydi.

Ben yokken ne olmuştu ? Benim geldiğimi görünce korkuyla bana baktılar. Ben ise onlara şaşkınlıkla ve sinirle bakıyordum.

"Neler oluyor burada ?!" Diye bağırdım onlara.

"Ya abla vallaha bilerek olmadı." Diye sızlamaya başladı Deniz.

"Bana ne olduğunu anlatın. ÇABUK!!" Diye kızdım, Naz ise köşedeki koltuğa oturmuş sessizce gülmesini tutmaya çalışıyordu.