Through Secrets Unveiled

Chapter Fifty-Four - Spilled Secrets

NAUNANG umalis ng condo unit sina Luz, Ronaldo at Ronnie. Pagkatapos gumamit ng banyo ni Artemia, pinaupo muna ito ni Stacey sa sofa sa living room. Pinagbukas na rin ito ni Renante ng TV para malibang habang magkatulong nilang nilinis ang mesa. Pagkatapos, magkatuwang din nilang hinugasan ang mga ginamit na pinggan at baso. There was nothing but silence between them and the occassional clinking of glasses and utensils.

It was Stacey who noticed it first. Napalingon tuloy siya kay Renante na naka-focus sa pagbabanlaw ng mga hugasin. Siya kasi ang taga-sabon sa kanilang dalawa. Pagkatapos banlawan ng dalawang beses ang mga kubyertos ay inilalapag ito ng lalaki sa katabing counter. May nakaabang doon na kitchen towel na kanyang gagamitin pangtuyo pagkatapos niyang magsabon. Siya ang magiging tagatuyo dahil mauuna naman siyang matapos sa gawain nila.

Huminto saglit ang kanyang paghinga nang mahuli siya ni Renante na nakatitig. He gave her a gentle smile.

"Yes?" he asked.

Ibinalik na niya ang paningin sa ginagawa. "Tonight turned out pretty well, right?"

Mahinang natawa ang lalaki at itinutok na rin nito ang mga mata sa binabanlawan. "See what we can do together?"

Napangiti siya nang maliit. "I saw it first, boo. I already knew how good things will be when we work on it together."

"Anak?"

Alertong napalingon sila sa pintuan kung saan nakasilip mula sa dining area si Artemia. Suot pa rin nito ang makintab na damit pero tinanggal na nito kanina pa ang make-up sa mukha.

"'Ma?" kunot-noo niya.

"I should go," nahihiya nitong ngiti sa kanya. Sumimple din ito ng sulyap kay Renante na nakatingin lang dito.

"Saglit na lang 'to, 'Ma. Ako na ang maghahatid sa 'yo at mahirap na'ng maghanap ng masasakyan ng ganitong oras."

"I'll be fine, Stacey. I have an app too, where I can get a ride—"

"Ma," she groaned. "Please."

Artemia lowered her eyes then, nodded. "Okay. I'll wait."

Nang umalis ito, ibinalik nila ang tingin sa ginagawa. Dama niya ang panakaw-nakaw na tingin ng binata bago ito nagkaroon ng lakas ng loob magsalita.

"Gusto mo talaga siyang ihatid?"

"Sabi mo nga kanina, 'di ba? I might as well grab this opportunity tonight to clear the air between me and mom," aniya sa hininaan na boses para hindi maulinigan ni Artemia.

He smiled softly. "I hope it turns out well too."

She took in a deep breath. "Will this help me get ready?"

"Get ready?" lingon nito sa kanya sabay tigil sa ginagawa.

"You see," hinto rin niya sa ginagawa para salubungin ang mapang-unawa nitong mga mata, "you told me before that we are not yet ready for marriage. Ikaw, dahil nagi-guilty ka sa ginawa mo noon sa akin. At ako naman... I am starting to realize why I am not yet ready."

"At paano mo nasasabi ngayon na hindi ka pa ready?" mahinahon nitong tanong. He didn't seem shocked by this. He didn't sound like he expect her to say this, either. Para bang natural na para sa lalaki ang pag-amin niyang ito.

Nagbaba siya ng tingin. Natatakot kasi siya sa ekspresiyon na maaaring gumuhit sa mga mata ni Renante, lalo na at ganitong hindi niya mapin-point kung ano talaga ang naiisip o nararamdaman ng lalaki tungkol sa kanilang pinag-uusapan. Baka lamunin ng takot ang lakas ng kanyang loob para magpakatotoo rito kaya nanatiling nakaiwas dito ang kanyang mga mata.