No Exit

(13)

Derin bir iç çekip önümdeki boş koridora baktım. Sonra arkamı dönüp  çocuğa doğru eğildim.

-Gerçekten orada birini görmedin mi, yoksa bana şaka falan mı yapıyorsun?

Kafasını olumsuz anlamda salladı.

-Orada kimse yok.

-Emin misin? Çünkü ben orda birini gördüğüme adım gibi eminim.

-Adından bu kadar emin olma Mark.

-Nasıl yani?

-Lütfen gidelim burdan.

Elimi tuttu ve karşıdaki koridora doğru ilerledi. Ne demeye çalıştığını anlamamıştım. Adından emin olma derken? Neyi kastetmişti? Belki de öylesine söylemiştir. İlla bir anlam çıkartmama gerek yoktur? Bilemiyorum. Sadece bu lanet yerden bir an önce çıkabilmek için ilerliyeceğim.

-Önümüzde iki yol var. Hangisini seçeceğiz?

-Hiç bir fikrim yok. Rastgele bir yola girmemiz lazım. B-bekle bir dakika orada bir afiş var. Okumama izin ver..

"Önünüzde duran bu iki yolun birini seçmelisiniz. İkiniz de aynı yoldan gitmek zorundasınız yani ayrılmak yok. Yollardan birinin sonunda sağ kurtulmayı başaracaksınız. Fakat diğerinin sonundan çıkacak tek şey cesetleriniz olucak. Hangi kapının güvenli olduğu düşüncesi size kalmış. Bol şans."

İşte şimdi hapı yuttuk.

-Hangi yolu seçicekmişiz? Sesli okur musun?

-Ş-şey b-biz sanırım şu sağ yoldan geçicez. Y-ya sa sol yoldan.. evet evet sol.

-Emin misin orada hangi kapının çıkış olduğu yazmıyor mu?

Afişte yazanları okuyarak onu korkutmak istemiyordum. Fakat hangi kapının güvenli olduğu hakkında ufacık bir tahminim bile yoktu.

-B-bak şimdi şöyle yapsak, ilk önce sağ yola girsek biraz ilerledikten sonra eğer bize doğru bir yol gibi gelmiyorsa geri dönüp diğer yoldan geçsek nasıl olur?

Aklımdan geçen tek düşünce buydu. Her ne kadar saçma sapan olsa bile tek önerebileceğim fikir buydu.

-Tamam. Hadi gidelim o zaman. Sağ taraftan.

Çocuk elimi tuttu ve sağdaki yola doğru yürüdü. Her yerimden soğuk terler akıyordu. Derin bir nefes aldım ve Yola girdim. Önümüz uzun gibiydi. Artık sadece iki seçeneğim vardı. Ölmek ya da ölmemek için direnmek.