No Exit

(12)

Önümüzde uzun bir koridor vardı. Etraf loş ürkünç bir ışıkla kaplıydı. Derin bir nefes alıp ilerlemeye başladım. Hala ıslak olan ayakkabılarım yere bastıkça ses çıkarıyordu. Bu ses de boş koridorda yankılanıyor ve rahatsız edici bir ses çıkıyordu. Çocuğa baktığım zaman heryerinin kuru olduğunu fark ettim. Büyük bir şaşkınlıkla çocuğa döndüm.

-Sen nasıl ıslanmadın?

Ne dediğimi anlamaya çalışır gibi kaşlarını çatıp kafasını yana yatırdı.

-Şu büyük havuzdan bahsediyorum. Buraya çıkmak için o havuzu geçmek gerekiyordu.

-B-ben havuz falan görmedim.

-Nasıl yani?

-B-ben merdivenlerden çıktım.

-Evet?

-Sonra burdayım.

-Havuzda yüzmediğini mi söylüyorsun?

Kafasını onaylar gibi salladı. Buraya başka bir girişin daha olduğunu düşündüm. Etrafa bakındım. Hızla buraya geldiğim merdivenin olduğu yere koştum. Başka bir kapı veya giriş yeri yoktu. Merdivenlerin olduğu yerden başka bir giriş varmı diye aşağı baktığımda merdivenlerin olmadığını gördüm. Evet. Yukarı çıkmak için kullandığım merdivenler yok olmuştu. Çocuğa döndüm.

-Merdivenler.. yoklar.

Anlamsız bir ifadeyle suratıma baktı.

-H-hey koridorun ilerisindeki şeyi sende görüyor musun?

Dediklerimi duyar duymaz arkasını döndü. Sonra bana döndü.

-...

-P-peki o şey bir i-insan mı? Yoksa başka bir çocuk mu?

-...

-Buraya gel elimi tut. Yavaşça ona yaklaşacağız tamam mı. Belki oda bizim gibi kaybolmuştur?

-...

Çocuğun elini tuttukdan sonra yavaş ve emin adımlarla ilerlemeye başladım. Attığım her adımda altıma edecek gibi korkuyordum. Korkumu umursamamaya çalışıp ilerlemeye devam ettim. Yaklaştıkça yüzü belirginleşiyordu. Evet görünüşe bakılırsa oda bir kız çocuğuydu. O... o gülümsüyor muydu?

-Benim gördüğümü sende görüyor musun?

-...

-H-hey küçük kız! Yoksa sende mi kayboldun?

Hızlı adımlarla kıza doğru ilerledim. Çocuğun kolumu tutmasıyla irkildim.

-Ne oldu?

-...

-Hey ne oldu neden durdurdun? B-bir dakika kız çocuğu.. o nereye gitti?

-Lütfen gidelim burdan.

-Merak etme sadece o kızı da kurtarmak istiyorum.

-Ama.. a-ma orda kimse yok.

-Korkutmuş olmalıyız.

Kızın durduğu koridora baktığımda boş olduğunu gördüm. Çok uzun bir koridordu. Yani koşarak bile uzaklaşsa o mesafeyi kısa bir sürede aşamazdı. Yoksa hayal mi görmüştüm? Şimdiden deliriyor muydum? Yoksa orada gerçekten başka birini görmüş müydüm?