No Exit

(18)

Ne yani?

Bunca yolculuk rüya mıydı gerçek mi?

Neden saçma bir rüyaymış gibi davrandım ki. Yaşadıklarımın rüya olmadığını çok iyi biliyordum.

O çocuk.

Evet. O çocuk bunların rüya olmadığını açıklıyordu.

O çocuk.

O çocuk kimdi? Bana bir şey göstermeye çalıştığı belliydi. Somut bir şey değil. Bir bilgi gibi. Sanki..
Sanki bilmem gereken bir bilgi gibi.

Neyi bilmiyorum?

Neyi bilmem gerekiyor?

Bu çocuk kim?

Bir anda ortaya çıkmasının tesadüf olmadığını başından beri anladığım çocuk kim?

- O çocuk sensin seni aptal.

-Ne?

-Sana diyorum. Boşluğa avel avel bakmayı kes.

O çocuk şuanda benimle konuşurdu. İçimdekileri nerden bildi ki?

-Çünkü ben senim. Cidden büyüdükçe salaklaşıcak mıyım? Hayır büyümek istemiyorum iğrenç. Bak Mark. Ben senim. Lütfen anla artık.

-Ama ben olabilmen imkansı-

-Ben somut bir varlık değilim. Ben senim. Düşüncelerindeki sen. Eski sen. Çocuk sen. Ben Mark'ım. Mark ben senin hatırlamak istemediğin halinim. Ben senin çocukluğunum. Ve artık gerçekleri bilmen gerektiğini düşündüm. Düşündük. Annemle. Annenle. Gerçek annenle.

-Ne gerçek annesi ne diyorsun sen?

- Sana olayları düzgünce anlatmama izin ver. Sakin bir kafada olduğun zaman sana her şeyi hatırlatacağım.