မုဟန်(Arc -2.4)

12K 893 5
                                    

<Unicode>
[little Warning ⚠🤒]

"အင်း တခြားဒဏ်ရာတေတော့မတွေ့တော့ဘူး ဒီလက်ကိုဖယ်လိုက်"

"ဗျာ!"

ကျောက်စိမ်းလေးကိုအုပ်ထားတဲ့လက်အားဖယ်ခိုင်းလိုက်တော့ မျက်လုံးလေးပြူးသွားသည်ကချက်ချင်းအိပ်ရာပေါ်တွန်းလှဲပစ်ချင်စရာ..။

"ဒီနားမှာဒဏ်ရာရှိ မရှိစစ်ဆေးရမယ်လေ"

"ဟို မရှိ မရှိပါဘူး အရှင်"

ဖြောင်း!

"အာ့!"

ဖြူအုနေတဲ့မက်မွန်သီးလေးကိုအားနဲ့ရိုက်ချလိုက်တော့ မျက်ရည်လေးဝဲလာတယ်။

"ဘယ်အချိန်ထိအရှင်လို့ခေါ်နေမှာလဲ!ဘယ်အချိန်များသတိရပီးပြောင်းခေါ်မလဲ စောင့်နေတာကို"

"မှားသွားပါတယ် ကိုကိုလေး"

"ဒီတစ်ခါနောက်ဆုံးဖြစ်ပါစေနော် အခုတော့လက်ဖယ်လိုက်"

"ကိုကိုလေး တကယ်ဘာဒဏ်ရာမှမရှိတာပါ!"

"တစ်!...နှစ်!.."

"ဖယ် ဖယ်ပါ့မယ်"

ကွယ်ထားတဲ့လက်လေးကိုဖယ်လိုက်တော့ ပေါ်လာတဲ့ကျောက်စိမ်းလေးကလူအတိုင်းပဲသေးသေးဖြူဖြူလေးနဲ့ချစ်စရာလေး။

သူလေးကတော့မျက်နှာတစ်ခုလုံးပေါက်ကွဲတော့မယောင်နီရဲနေပီ။

"ဟုတ်ပီ ဒီမှာလဲမရှိဘူး နောက်လှည့်လိုက်"

စကားနားထောင်တဲ့ကလေးရယ်ပါ..

လက်ဝါးရာထင်နေတဲ့တင်ပါးတစ်ဖက်ကမျက်စိရှေ့ရောက်လာတော့ ကျေနပ်သွားကာအနမ်းတပွင့်ခြွေလိုက်တယ်။ထို့နောက် လက်နှစ်ဖက်ကိုအသုံးပြုကာတင်နှစ်မွှအားဖြဲကြည့်လိုက်တော့ နီရဲနေတဲ့တွင်းဝလေး။

"ကိုကိုလေး!"

"ငြိမ်ငြိမ်နေကလေးလေး ကိုယ်သေချာစစ်ရမယ် ဒါမှဒဏ်ရာရှိမရှိသိရမှာ"

"ဟင့်"

"ဒီတွင်းလေးက နီရဲနေတာ ဒဏ်ရာဖြစ်နေလို့များလား"

"မဟုတ် ဟင့် မဟုတ်ပါဘူး ကိုကိုလေး"

"ဟုတ်လို့လား ဒါလေးကိုလဲဆေးထည့်ပေးရမယ်ထင်တယ်"

Save Him(Completed)Where stories live. Discover now