<Unicode>
လုံနိုးလာတော့စိမ်းသက်တဲ့အိပ်ရာပေါ်တွင်ရောက်နေသည်။
"ဟင်!"
အခန်းရဲ့အပြင်အဆင်အရတည်းခိုခန်းတစ်ခုခုတွင်ဖြစ်မည်။
"ကိုကိုလေး!"
"ဗျာ နိုးပီလားကလေး"
ဗန်းတစ်ခုနဲ့ဝင်လာတဲ့ဘင်းကိုမြင်မှသက်ပြင်းချလိုက်ကာပြုံးပြလာသည်။
"ကိုကိုလေးထားခဲ့ပီထင်နေတာ"
"အား!နာလိုက်တာ"
ရင်ဘတ်ကိုဖိကာနင်ကျင်နေဟန်ရှိတဲ့ဘင်းကြောင့်လုံလန့်သွားကာအချင်းအနားရောက်လာပီး...
"ဘာ ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုကိုလေး ရရဲ့လား"
"မရဘူး ကလေးရဲ့စကားကြောင့်ကိုယ့်နှလုံးသားလေးနာသွားပီ"
"နာနေသေးလားဟင်"
"အနမ်းလေးပေးရင်မနာတော့ဘူး"
"မွ ပေးပီပီနော် မနာပါနဲ့တော့"
"ငတုံးလေး"
"ဟင်?"
"နောက်တစ်ခါအဲ့လိုအတွေးမျိုးမဝင်ရဘူးနော် ကိုယ်ကကလေးနားမှာပဲသေရင်တောင်ဝိဉာဉ်အဖြစ်နဲ့လာနေမှာ နောက်တစ်ခါအဲ့လိုတွေးရင် ကိုယ်သေသွားမလားပဲ"
"တောင်းပန်ပါတယ် ကလေးမတွေးတော့ဘူးနော် ကိုကိုလေးကိုချစ်တယ်"
"လိမ်မာတယ်"
"ဟိုလေ ကိုကိုလေး ကလေးတို့ဘယ်ရောက်နေတာလဲဟင်"
"ကမ်းခြေနားကhotelမှာ"
"ငှါးခကိုဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ ကလေးတို့မှာပိုက်ဆံမှမရှိတာ"
"အဲ့တာကိုစိတ်မပူနဲ့ကလေး ကိုယ်ရှိတယ်လေ"
ဘင်းသူလေးမနိုးခင်ရေအောက်ကိုပြန်ကာတန်ဖိုးကြီးတဲ့ရှားပါးကျောက်နဲ့ပုလဲတချို့ကိုပြန်ယူပီးအားလုံးစီစဉ်ခဲ့တာပင်။ဒီလတော့ဒီhotelမှာပဲခနနေရမှာပင်။အချိန်တန်ရင်တော့သူလေးရဲ့အိမ်ကိုနောက်တစ်ခေါက်ပြန်သွားကြရအုံးမှာလေ။
"အခု ကလေးလုပ်ရမှာကမနက်စာစားမယ် ပီးရင်ကိုယ်ကမင်းကိုစားမယ်"
"ဟာ ကိုကိုလေးကလဲ"
>>>>>>>
တလအကြာ...
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Save Him(Completed)
Фэнтези"host ရဲ့တာဝန်ကဇာတ်လိုက်ကိုကယ်တင်ပေးရမှာပါ" "ငါကဘာလို့လဲ!" "host ရဲ႕တာဝန္ကဇာတ္လိုက္ကိုကယ္တင္ေပးရမွာပါ" "ငါကဘာလို႔လဲ!" Start Date -27.7.2022 End Date -8.9.2022
