Karanlık Düşler

aşk alevi

Gözlerimi güzel güne açtım diyemediğim güne merhaba diyip yerimde rahatsızca kıpırdandım.

Seslerden anladığım kadarı ile deniz kenarındaydım, ama ne alaka?
Depoda olmam gerekirken burası.. yeni bir güncelleme gelmiş herhalde.

"Şu lanet olası torbayı başımdan çıkartır mısınız?" Gerçekten nefes almakta zorlanıyordum.

Torba başımdan çekildi ve fatih beyle göz göze geldim.

Şaşkınlıktan dilim tutuldu bir süre öylece kalakaldım.

Şuan bulunduğumuz yere bakınca İstanbul'da olduğumu anladım, o kadar baygın mı kaldım?

"Fatih amca.." daha fazla birşey diyemedim.

Fatih amca güldü "fazla salaksın." Ağzım açık bir şekilde Fatih amcayı dinledim.

"N-ne demek bu?" Fatih amca tekrardan çirkin çirkin güldü.
"Ben anlattım sen inandın.." nasıl yani bunlar numara olamaz bizzat iğneler yapılırken oradaydım..
"Senin sayende abin hakkında çok bilgi edindim." Hayır kabus görüyorum

Hayır bu sefer gerçekten bir kabus görüyorum.

"Sen konuşamayacak haldeydi-" adam bu sefer kahkaha attı. "Oyunculuğumu çok beğenmişsin bakıyorum." Düştüğüm durumun ezikliği ile gözümden bir damla yaş aktı.

"Senin sayende kızımla konuşmaya başladım, ondan da gerekli bilgileri aldım ve.." tekrardan pis pis gülmeye başladı. "Eski eşime keyifle vurdum." Midem bulanmaya başladı.

"Bu zamana kadar karan ve Cemalin arasını bozmak için elimden geleni yaptım." Kendine övgüler yağdırmaya başladı "bensiz mutlu olacaklarını sandıkların da her zaman onları mutsuz edecek bir şey çıkarttım."

Sinirle konuşmaya başladım "sen kafayı yemişsin.." adam suratıma tokat attı.
"Diline sahip çık, karan gibi sana yüz verecek kişi yok karşında." Bana daha babam bile tokat atmazken..

"Çok yazık bir bok hatırlamıyorsun."

Ne diyorsun diyecekken karanın arabasını görmemle rahat bir nefes aldım, fakat karan tek araba ile gelince tüm umutlarım söndü.

Tek gelmesini istemiş kahpe adam.
Karan arabadan hızlıca inip yanımıza geldi, bana doğru bir adım atacaken fatih önünde durdu.

"Oğlum beni özlemedin mi?" Karan adamı sertçe itekledi.
"neden hayatımdan siktirip olup gitmiyorsun?" Karan kükredi adeta.

Tamam yüzleşin ama benim ellerimi de çözseydin..

Adam karana inat güldü.
"Bir zamanlar anneni senden alamadım.. şuan da anneni elinden almayı deneyebilirim ama asıl zaafını öğrenince annen sarmadı." Karan bu sefer yüzüne yumruk attı adamın ama anında adamlar hem karana hemde bana silah doğrulttu.

Olayları sessizce izleyip korkudan titreyen ellerimle ipi çözmeye çalışıyordum ama nafile.

Cemal adamlardan birisine işaret verdi ve beni ayağa kaldırıp uçurumun kenarına getirdiler.

Karan adamları üstünden itmeye çalıştı ama başıma doğrultulan silahın emniyet sesini duyunca cabalamaktan vazgeçti.

"Ya aşkın için diz çökersin.." adam keyifle devam etti "ya da hiç düşünmeden derin sularda boğulup gider." Karan gözlerime baktı.

"Çok yazık sen onu bu kadar severken o hiçbir şey hatırlamıyor.. hatta herşeyi hatırlamasına rağmen sadece seni hatırlamıyor." Sözlerini duyunca yerimde donup kaldım.

Ben hafızamı mı kaybettim? Evet kabusun içerisinde olduğum kesin uyan ceren sabah oldu.

"Kapa çeneni." Karan zorlukla bu cümleyi kurdu. "Diz çök karan Osmanoğlu." Karan gözlerime bakmayı kesmeden dizlerini büktü ve yere çöktü.