Karanlık Düşler

elime mi yapışacak?

Adam beni içeri zorla soktuktan sonra yere fırlattı, evet fırlattı..
"Seninle işimiz yarım kalmıştı." Ne? Adam yüzünde ki maskeyi indirdiğin de elim ayağım titredi.

Hayır hayır hayır.. bu kabus olmalı hayır...

Adamın iğrenç kahkahası kulaklarımı doldururken ağlamamak için zor durdum.
Karanın bana söylemediği şey bu muydu? "O zaman tanışamadık." Bir adım attı.
"Murat ben." Karan nolur gel..
"Senin iğrenç ismin umrumda değil defol git evimden." Yine güldü.
Titriyordum.
"Hadi ama önce eğlenceyi zevkli hale getirmeyelim mi? Kocan yoldadır o gelene kadar eğlenebiliriz." İçimde ki cesareti toplayıp adamın bacağına tekme attım ve yere düşürdüm.

Adamın elinden silahı alsam da hızla elimden çevik hareketlerle alıp kahkaha attı.
"Boşuna sana kolay lokma değil demiyorlarmış." Karan olsaydı da böyle konuşuyor muydun?
"Bana bak kendini akıllı zanneden aptal silahın ucunda susturucu yok, ateş ettiğin an içeri dolarlar o yüzden bir bok yapamazsın bana." Murat tekrar güldü.
"Akıllıyız bakıyorum." Cebinden çıkardığı susturucuyu takarken üzerime doğru gelmeye başladı.

Korku ile geri geri giderken gözümden akan yaşı hızla sildim, bu sefer dokunamaz..
"Geçen sefer boynunla ilgilenmekten başka yerlere vakit bulamadım ama bolca vaktimiz olacak bu sefer.." o silahı ateş etmesi için her şeyi yaparım da bana dokunmasına izin vermem.
Sehpada ki vazoyu farkedince kendime geldim.
Adam dibime kadar yaklaşırken vazoyu alıp kafasına vuracaktım ki bileğimi tuttu.

Direndim, kolum morardı ama direndim.
Tüm gücümü vazoyu kaldırmak için kullansam da vazo elimde paramparça oldu.
Kesikler elime batarken bu sırada içeri karan girdi.

Karan anında adamın sırtını delik deşik ederken midem bulandı, hemde öyle bir bulandı ki adamı itekleyip karanı es geçerek lavaboya koştum.

Yediğim herşeyi boşaltırken başım dönüyordu.
Karan yanıma gelip saçımı tuttu.
Sonunda kusmam bittiğinde ağzımı yıkayıp kesik olan avcuma baktım.
Allah'tan parçalar büyük olduğundan sadece kesmiş bu yüzden pansuman yapsam geçerdi.

Midem hala kötüydü, ne oldu birden anlamadım..
"Özür dilerim.." karanın mahçup sesine cevap vermedim.
Gerçekten başım dönüyordu.
"G-gidelim." Karan başını sallarken evden çıktık.
Arabaya bindiğimiz de kendime yeni yeni geliyordum.
"Neden söylemedin?" Karan direksiyonu sıktı.
"Korkarsın diye düşündüm, o kesikler de onunla kavga ederken oldu." Gözümden akan yaşı hızla sildim.
"3 gündür onunla mı uğraşıyordun?" Karan başını sallarken başımı cama yasladım.

Bu gece zaten uykusuz geçerken yaşadıklarımın ağırlığı ile gözlerim kapanmaya başladı, gözlerim kapanırken güzel rüyalar görmeyi umdum.

Sabah kalktığımda bulunduğumuz yere baktım, yatak odası denilebilir ama karanın tarzıydı full.
Beni yatağa kadar taşımış.. ha birde üstümü de değiştirmiş.
Yataktan kalktığımda yanıma baktım, karan benden önce mi uyanmış? Hiçbir şey olmamış gibi davransam iyi olur en azından o konuyu açmadan..

Mutfaktan gelen güzel kokularla karanın yanına gittiğim de yemeklerle çok uğraşarak birşey hazırlama çabasına gülümsedim.
Arkadan gizli gizli ona yaklaşıp sımsıkı sarıldım.
"Günaydınnnnnn." Karan ona doladığım elleri belinden kurtarıp öptü.
"Günaydınn meleğim." Yaptığı şeylere baktığımda karnım guruldadı.
"Birileri aşçı olma yolunda emin adımlarla ilerliyor." Tabaktaki patatesten ağzıma attım.

Midem bulanırken açlıktandır diye düşündüm.

Karan kahvaltı hazırlarken onu izledim, o kadar özenle yapıyordu ki görende kraliçeye hazırlıyor sanar..