Karanlık Düşler

kırgınlık

Çok mu sert vurdum ki? Beyin kanaması geçirirse? Yok canım abartma.
Ya otel bulamazsa? Offf çağırsam mı? Düşünme ceren o seni evde mal gibi tek başına bıraktı.

Uyku galip gelirken huzursuz bir şekilde uykuya daldım.

...

Güne mutsuz şekilde gözlerimi açıp banyoya girdim, işlerimi halledince karanı aradım.
Dışarıdan karanın telefonu çalarken hızla kapıyı açtım.
Karan yere uzanmış başını duvara yaslayarak uykuya dalmış..
Karanın yanına çömeldim.
"Karan uyan.." karan gözlerini anında açarken yerinden hafif doğrulup kendine gelmek için gözlerini kapattı.

"Burada neden uyudun?" Karan uykulu sesi ile cevap verdi.
"Benim yanımda değilken neredeysen oraya git dedin." Yani?
"Ee gitmedin işte." Karan kısık gözleri ile gözlerime baktı.
"Benim ruhum burada değilken bile senin yanında, kalbim burada atıyor başka nereye gidebilirdim ki?" Sözleri beni eriyip bitirirken karan ayağa kalktı.

"Girebilir miyim?" Hıhı derken karan aldığı cevapla eve girdi.
Bende kendime geldiğimde yerimden kalkıp kapıyı kapattım.
Karanın banyoya gittiğini görünce yatağa oturup kendi kendime gülümsedim.

Resmen kapıda uyumuş.. boynu tutulmuştur ama şimdi onun off.
İç sesim ilk gün seni koltukta yatırdı derken hala gülümsüyordum.
Karan banyodan belinde havlu ile çıkınca kendime geldim.
Gelemedim..

Karanı o halde görünce gözlerimi kaçırdım, tamam özlemişim bu bir gerçek..
Karanın vücudunda ki yaralar mı artmış? Üstelik bunlar yeni? Belinde bıçak izine benzeyen yarayı görmemle yerimden kalktım.

Karan üstünü giyinirken utana sıkıla yanına gittim.
"Bunlar ne?" Ellerim bıçak izlerine benzeyen yaralarda gezerken dikiş atıldığını görmek zor değildi.

Karan arkasını dönünce elim havada kaldı.
"Birşey yok." Karana ciddi misin derken göğsünde de aynı belinde ki gibi çizikler vardı..
"Karan kim yaptı bunu? Sen iyisin değil mi?" Başka bir yerde yara var mı diye incelerken karan çenemden tutup gözüne bakmamı sağladı.
"Birşey yok dedim, iyiyim." Karanı ittim.
"Benden birşey gizliyorsun sen." Karan başını sallarken offladım.

"Ve söylemeyeceksin." Tekrar başını sallarken karana kırgın şekilde baktım.
"Sen bana söylememeye devam ettiğin sürece bende senden uzak duracağım." Yani bilmiyorum ama böyle söyler belki?
Karan hafif gülümseyip yüzünü yüzüme yaklaştırdı.
Yapma..
Karan dudağım ile aramda çok az santim kalırken konuştu.
"Uzak tutsana.." gözlerimi kapattım.

Kendimi zar zor toparlayarak karanı ittiğimde odadan çıkıp mutfağa girdim, tamam keşke başka birşey deseydim.

Karan yanıma geldiğinde dolaptan noodle çıkartıp yapmaya başladı, bir saniye üstü hala çıplak.. neden zararlı çıktım ben şimdi ya.

"Eğer öyle bakmaya devam edersen aç kalacaksın." Yutkundum.
Bu ciziklerin nedenini öğreneceği-
Hızla karanın bana bakmasını sağladım.
"Kim dikiş attı?" Karan gülümsedi.
"Çok güzel bir kadın." Gözlerim dolarken karanın çizik olmayan bir tarafını bulup sertçe vurdum.
"Tamam bende bir yerlerimi çizip çok yakışıklı birisin-" karan hemen konuştu.
"Siktir tamam şaka yaptık."

Hala cevap bekler gibi durduğum da karan bana döndü.
"Kenan dikiş attı." Kenan burada mıydı? Tabi karanın eli ayağı ama şaşırdım doğrusu.
Bunu duymak beni rahatlatırken bende noodleyi tencereye koyup ocağa bıraktım.

Pişmesini beklerken düşündüm, karanın bana dokunmasına izin vermiyorsam bu durumu lehime çevirmeliyim.
Karan benden önce koyduğu için onunki pişerken bana uzattı.
"İstemez." Karan peki diyerek salona giderken benimki de kısa süre de pişti.
Bende tabağa koyup mutfakta yemeye karar verdim.