Karanlık Düşler

dokunabilir miyim?

Yaz ayında olsak da burası fazla soğuktu, çıkış yolu aramak için en ufak deliğe baktım fakat en ufak ışık bile yoktu.

Karan.. kurtar beni bu fare deliğinden

Zaman geçti, bugünlük kimse gelmedi.
Karanın gelip beni kurtarması için saniye sayarken kimse gelmedi..
İkinci günün sabahı boyun ağrısı ile uyandığımda çeyrek ekmek ve yarım su vardı.

Zahmet olmuş ya direkt verseydiniz bir hafta yeterdi bana.
Bunların gelme saatini hesaba katıp bir şekilde kaçmam lazım burada.

Gün: 4
Gelen giden yok, boş duvarları izlemekten delirecek haldeydim.
Bağırdım çağırdım gelen yok..
Açlıktan ağrıyan midemi bile bir süre sonra umursamayı bıraktım.

Karan.. bu kadar kolay inanmış olamazsın sevgilim ben nasıl sensiz nefes alayım?

Uyumamaya çalışıyordum ama sıkıntıdan gözlerim kapanıyordu, uyuma hayır birazdan gelecekler uyanık kalıp kaçman gerekiyor derken gözlerim kapandı.

Gün 6

Her sabah gördüğüm ekmek ve su bazen de temiz kıyafetler kaybedişimin simgesiydi artık.
İhtiyaçlarımı karşılayacak herşey vardı burada hapishane gibi.. diş macununa kadar var bakın küçümsemeyin.

Uyumasam aslında kaçarım ama zaman geçmiyor.. başıma vurmam bile işe yaramıyor bu konuda.

Karan bul artık beni burası çok soğuk..

Dışarıdan ilk kez adım sesi işittiğim de titreyen bacaklarımla kapıya yaslanıp dinlemeye çalıştım.
"Emret abi." Hayır hayır bunlar beni öldürecek.. karan kendini sorumlu tutar o delirir gerçekleri öğrenince.

"Abi önlemleri arttırdık." Bu demek oluyor ki birisi beni kurtarmaya gelecek..? Kurtulacağım bu delikten.

Dışarıdan silah sesleri duymamla sevinçle çığlık atmamak icin zor tuttum kendimi ; kurtuluyorum, kurtuluyorum, kurtuluyorum.

Çatışma devam ederken kulaklarımı kapattım, silah seslerine alışık olmam nefret ettiğim gerçeğini değiştirmiyor..

Adamlardan birisinin kapının kilidini açtığına dair sesler duyunca kendimi toparlayıp kapının arkasına saklandım.
Acaba bir ara düşündüğüm klozet kapağı çıkarma operasyonunu yapmak mantıklı mıydı?
Kapı açıldığında göz ucu ile aradan baktığımda bu kişiyi tanımadığıma emin oldum.

Adam odaya girip kapıyı kapatınca far görmüş tavşan gibi kaldım.
Cenk? Gerçekten sen eksiktin..
Cenkten önce davranıp göğüs kafesine tekme atarak kendimden uzaklaştırdım.
Kenanın sesini duymamla oturup ağlayacaktım..

Tam odadan çıkacakken cenk beni omzumdan tuttup boynuma bıçak dayadı.
Birisine seslenecektim ki ağzımı sıkıca kapatınca ısırsam bile çekmedi.

Korkudan titremeye başladım, bitik haldeydim ve kaldıramıyorum artık.. eskiden de normal hayatım yoktu ama bu kadar değildi.

Karan ile gözlerimiz kavuşunca gözümden bir damla yaş düştü, ona gitmek istedim sıkıca sarılmak ama bu herif yüzünden bir şey yapamadım.

"O bıçağı bir yerlerine sokmadan indir." Uzun süre sonra karanın sesini duymak içimde ki özlemi hatırlattı..
Karanda göz gezdirince kolundan vurulduğunu gördüm, göz altı morarmış bitik halde.

Cenk bıçağı derime bastırınca sırıttı.
"Hadi ama eğlenceli değil mi?" Karandan gözlerimi ayırmadım, son kez bakıyormuşcasına baktım.

"Ben seni eğlendirme işlemini sonra halledeceğim sen şu bıçağı bir indir." Kenan'a baktığımda bana cenkin belindeki silahı işaret etti.
Bu demek oluyor ki kendimi kurtarmak için bir adım atarsam o silahı kullanmam gerekecek.