Karanlık Düşler

yağmurun altında

Kırmızı başlıklı kız? Sevdim bu hitap şeklini.

"Buraya daha önce geldik.." demek o yüzden yol tanıdık geldi.
"Ve ben hiçbir şey hatırlamıyorum, pff." Karan sırıttı.
"Hatırlatırız."

Kısa süre içinde eve ulaştık, bizim bulunduğumuz yerde tek bir ev bile yoktu.
Tanıdık gelen eve hayran hayran baktım.
"Tam hayalimde ki gibi.." karan kapıyı açıp içeri girmemi bekledi.

Onu kapıda dikmeyip eve girdim.
Evin içerisine girdiğimden beri sesler duymaya başladım.
Başıma giren sancı ile tekrar gözümü kapattım.

Kesit1-

Karan bulaşık yıkamaya çalışırken onu kahkaha atarak izliyordum.

"O ellere silah değil de sünger vermek gerekmiş bunca zaman." Karan ellerini beline getirip hesap sordu
"Kariyer de yaparım bulaşık da yıkarım ben."
Gülmekten gözümden yaş gelene kadar güldüm.

"Kızım sen öyle gülmeye devam edersen ne ben bulaşık yıkamaya odaklanacağım, ne de yemek yiyebileceğiz sonra da ben sen-" karanı susturup işime döndüm.

Kesit bitti-

Karanın bana seslenmesi ile kendime geldim.
Baş ağrım hafiften geçerken gülümsedim.
"Karan bak ne diyeceğim." Karanla tek kaşını kaldırdı.
"Bulaşık yıkarken daha karizmatik oluyorsu-" karanın bakışları yumuşadı.

"Sen bunu nereden hatırladın." Dudağımı ısırdım.
"Bilmiyorum eve gelince aklımda canlandı."
Karan kolunu omzuma atıp kulağıma fısıldadı
"Keşke o güzel geceleri de hatırlasan.." bunu duymamla yerimden sıçrayıp Karana döndüm.

"Karan yoksa biz.." karan pic pic sırıttı.
"Bugün o kırmızı geceliği-" bu sefer karana vurmaya başladım.
"Sapıksın cidden." Karan sırıtmaya devam etti.
"O geceliği bana sen gösterdin güzelim, nimete bakmamak da olur mu hiç?"

"Tamam herşeyi hatırladığım zaman öyle birşey yoksa o geceliği sana yediririm." Karan yaklaştı.
"Sinirlenince çok güzel olduğunu söyledim mi?" Başımı yere indirip kızaran yanaklarımı sakladım.

Karan alnımdan öptü. "Sana hazır ol demiştim.." fısıldayarak konuşunca herşey dağıldı zihnimde ki.

Karan benden uzaklaşınca bir süre öyle durdum, beni nasıl etkisi altına bu kadar kolay alabilir..

Kendime gelip evi gezdim birşey hatırlama umudu ile.

Karan üst kattan inip aşağı indiğimde
Köpek sesi geldi.
Köpek sesi?

Bahçeye adeta koşarak çıktım ama üstüme doğru mutlu mutlu koşan köpekle bende ondan koşarak kaçtım.

Köpek ile kovalamaca oynarken bir anda roller değişti ve ben onu kovalamaya başladım.

"ÖYLE HERKESİ KEDİ SANIP KOVALARSAN BÖYLE ASLAN ÇIKARLAR İŞTE YA." köpeğin peşinde koşmaktan yorulup kendimi yere bıraktım.

Çimlerin üstüne uzanınca bunu fırsat bilen köpek yanıma koşup etrafımda dönmeye başladı.

Çimlerin üstünden doğrulup köpeği sevdim.
"Tanışıyor muyuz küçük bey ya da hanım mi demeliyim?"

Gözüm beni bahçe kapısından izleyen karana kaydı.
Gülüyordu, ve bunu benim yanımda daha sık yapıyordu sanki ailesinin yanında hiç bu kadar güldüğünü görmedim.

Köpek Karanı fark edince bu sefer ona koşmaya başladı.

Karan da yanıma uzandı ve gözlerini kapattı.

Onunla aynı şeyi yaptım ama düşündüklerimiz farklıydı.

Ben ne zaman ilaçları içmeye başlamadım o an birşeyler hatırlamaya başladım.
Bu işte kesinlikle bir iş var.