AŞIĞIM DİYORUM+18|Texting

3.9

Hastaneden çıkıp eve gelirken heyecandan yerimde bile duramıyordum.

Öyle heyecanlıydım ki yarım saatten fazla olan yolu taksiyle gitmek yerine yürüyorduk.En azından az kalmıştı ona şükür.

Yolda hoplaya zıplaya yürürken Sude benimle geldiği için pişman gibi duruyordu.

"Böyle devam edersen yeğenlerimi yolun ortasına düşürecekmişsin gibime geliyor."Ani hareketle dururken Sudede bana çarpmıştı.

Öyle bir şey olmazdı demi?

Gözlerim aniden dolarken Sudeye döndüm."Düşürür müyüm ben çocuklarımı?Kötü mü anne olacağım ben?"Sude pörtlemiş gözlerle bana bakarken ben ona dolu gözlerle bakıyordum.

"Saçmalama bebeğim.Ben öyle bir şey demek istemedim.Sen en mükemmel anne olacaksın ben bundan eminim."Sıkıca Sudeye sarılırken neden bir anda duygulandığımı anlamamıştım.

Çok gergindim belkide bu yüzdendi saçmalamalarım.Küçüklüğümde bana gösterilmeyen sevgiyi çocuklarıma nasıl göstereceğimi düşünüyordum.Bu konuda başaralı olabilir miydim?

Sevgi görmeyen biri sevgi gösterebilir miydi?

Kafamdaki saçma düşünceleri atmam gerekiyordu.Ben kötü bir anne olmazdım.Bana yapılanları yapmazdım.

"Ben sana bir şey söyleyeceğim ama nasıl desem bilemiyorum."Dedi Sude gergince.

Yine noluyordu?

Sorar gözlerle ona bakarken "Yeğenlerim yalnız büyümeyecek Ayçin kardeş geliyor."Hâlâ beynim idrak etmekte zorlanırken bir kaç dakika alık alık suratına baktım.

Kardeş geliyor.

Sude...HAMİLEYDİ.

Yine düşüp bayılmamak için Sudeye sıkı sıkı tutunurken derin nefes almaya başladım."Hangi ara lan?"Sude sorduğum soruya kahkahalarla gülmeye başlarken ben kaşlarımı çatmış ona bakıyordum.

Ben şimdi teyze mi oluyordum hala mı?

Kafamda hâlâ deli sorular varken sürüklenmeye başladım."Evde detaylıca anlatcam her şeyi hadi hızlıca gidelim yoksa bayılıp kalacağım bu yolda."

Detaylıca?

Yaptıkları şeyi anlatacak hali yoktu herhalde.

'Sen bu aralar çok saflaştın.'

Saflık benim ruhumda vardı bir kere.

Çağları özlemiştim.Onlar gideli 15 gün 12 saat oluyordu.

Evet saatleri sayıyorum...

10 dakikanın sonunda eve varırken yorgunlukla kendimi koltuğa attım.O heyecanla yerimde duramazken taksiye binmek yerine yürüyen aklımı kargalar yesin.

Niye kargalar?

Bilmiyorum en erken onlar kalkıyordu.

Sudede kendini yanıma atınca ona döndüm."Anlat bakalım Sude hanım ne zaman öğrendin?Bana ne zaman söylemeyi düşünüyordun?"Dedim gözlerimi kısarak.

"4 haftalıkmış ve ben bunu daha dün öğrendim bugün sana söylemeyi düşünürken benim yeğenler ortaya çıktı birden."

"Ay bayılacağım şimdi heyecandan."Sudede beni onaylarken hiç olmadığım kadar huzurlu hissediyordum.

"Ben biraz odaya geçip dinleneceğim yemeği beraber hazırlarız kaldırırsın."Dedim odaya doğru ilerlerken.

Acaba şuan Çağlara Hürrem gibi 'ben gebeyim' yazsam ne olurdu?Belki o yüz yüze demiş olabilirdi ama imkanlar beni mesaj yazmaya zorluyordu.