Midoriya odasında ağlarken aynı zamanda çizim yapıyordu. Hem ağlıyor hem çizim yapıyordu.
Bakugouyu çiziyordu.
"Aptalım ben, hemde koca bir aptal"
"Beni cidden seveceğini inandım" kalemi bırakıp kafasını masaya koyarak ağlaması daha da büyümüştü. Kapısı tıklandığında kafasını kaldırmadan konuştu "aç değilim demiştim anne"
Kapısı açıldığında yine kafasını kaldırmadı "anne aç değilim" kapı kapandı ve biri tarafından sarıldı, bu kokuyu ilk kez duymuyordu, tanıyordu bu kokuyu.
"Özür dilerim İzuku" Bakugou fısıldayarak söylediğinde Midoriya kafasını kaldırıp Bakugouya çatık kaşarla baktı "ne-ne işin var burada?" Bakugou Midoriyanın yüzünü inceledi. Ağlamaktan kızarmış gözleri ve burnu vardı. Hala gözyaşı akıyordu.
Eli ile gözyaşını silip gülümsedi "ağlattım değil mi?"
"Gider misin?"
"Hayır. Sana anlatamama müsaade eder misin?"
"Benimle kibar konuşma. Git sevgilinin yanına. Merak ede-"
"Ben onu değil seni seviyorum" Midoriya durdu. Kendisini mi seviyordu? "Yalancısın! Yalan söyleme bana onunla el ele tutuştun ayrıca onunla sevgiliyken öptün beni!"
"İzuku cidden kalbimde hissettiklerim gerçek. Hepsi sana karşı o kıza karşı değil. Yemin ederim"
"Neden onunla sevgiliydin o zaman? Neden seni sevmeme müsaade ettin?" ağlayarak gözlerine baktığında Bakugou kendisini sevmediğini düşünüyordu "sen beni seviyor musun?"
"Aptal mısın!? Neden senin için üzüleyim veya ağlayayım?" Midoriya kolunu itirdiğinde Bakugou hafifçe gülümsedi. Duyguları karşılıklıydı.
"İzuku sen beni seviyorsun"
"Kıt beyinli misin? Ne dedim az önce ben?" Bakugou Midoriyanın yanaklarını tutup tekrar dudaklarını birleştirdi. Ama bu sefer dudakları hareket ediyordu. Midoriya ne yapacağını bilemeden gözleri şaşkınlıktan kocaman olmuş bir şekilde duruyordu.
Bakugou çekildiğinde dudaklarında ses çıkmıştı."Seni seviyorum ve özür dilerim" Midoriya gülümseyerek elini Bakugounun boynuna attıp sıkıca sarıldı "bende seni seviyorum" Bakugounun tanıdık kokusunu tekrar içine çekti, Bakugou da Midoriyanın tatlı kokusunu içine çekti.
Kapı tekrar açıldığında yine annesi güzel anıyı mahvetmişti. Şaşkınlıkla ikiliyi baktığında kaşları çatıldı "ne oluyor?"
"Şey efendim. İzuku ağlıyordu ona teselli ediyordum" annesi inanmadı. Onun arkadaşları vardı ama evine gelip sarılarak teselli ettiklerini hiç görmedi. "Peki" diyerek çıktı odadan.
"İnanamadı"
"Nasıl inanmadı? Çıktı"
"Ama annem inandığı zaman gülümser bu sefer kaşları çatıktı" Bakugou Midoriyanın yanağından öptü "sorun değil merak etme. Şerefsizler seni merak ettiler gelecek misin yarın?"
"Hmhm, yarın geliyorum" Bakugou ile Midoriya birbirlerine bakarak gülümsediler. Bakugou Midoriyanın dudaklarına kelebek öpücüğü kondurarak odadan çıktılar.
Veda ederken annesinin gözü ikisindeydi "İzuku annen cidden inanamadı. Korkunç bakıyor" fısıldayarak konuştuğunda Midoriya kafasını salladı "birşey olursa haber et"
"Tamam görüşürüz" diyerek kapıyı kapattı. Tam odasına gidecek iken annesi oğluna seslendi "İzuku gelir misin yanıma?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gamer "BakuDeku"
Fanfic"HANGİ PİÇ BENİ ÖLDÜRDÜ!?" Midoriya "SENSİN LAN PİÇ!" Bakugou "Oyuncular " ✨#amongus, 6.sırada✨
