0552*******: Sıcak bir ten, evet ama o sen değilsen
0552*******: Yarım kalırım seni hissedemezsem
0552*******: Sen yokken yalnızım hep ben
0552*******: Olsa da birileri dolamıyor senin yerin
0552*******: Ve sen hiç olmamana rağmen yerin dolamıyo...
"Ne olurdu birkaç gün daha kalsaydınız?" diye yakardı Ebrar.
"Kızlar zaten babaannem için gelmiştik, o da taburcu oldu. Babamın da işlerini daha fazla aksatmaması lazım."
"Amcam gitsin, sen kal biraz daha."
"Ebrar saçmalama, benim de okulum var."
"Kız haklı Ebrar. Biz bir gün daha kalın dedik diye kaldılar zaten daha fazla uzatmaya gerek yok." Zehra'ya katıldığımız belli eden mırıltılar çıkarttığımda Ebrar gelip bana tekrardan sarıldı.
"Kendine iyi bak, salak şey." Kafasına vurdum.
"Sensin salak şey." Benden ayrıldıktan sonra telefonunun çalmasıyla elini cebine attı.
"Asya buna bakmam lazım, vedalaştı zaten gideyim ben." Sorun değil dercesine kafamı salladığım geldi ve beni yanağımdan öperek bizden uzaklaştı. Ben de gidip telefonuyla ilgilenen Zehra'nın yanına oturdum. Bir arkadaşıyla mesajlaşıyordu. O sırada Instagram'dan bir bildirim geldi.
'emirkoksal size bir mesaj gönderdi.'
Kaşlarım şaşkınlıkla havalandı. Bizim Emir miydi o? Ama Zehra ile ne alakaları vardı ki?
"Emir?" Zehra'ya bakarak sorduğum soru karşısında gözlerini kaçırdı.
"Arkadaşım."
"Zehra, ben senin arkadaşlarını tanıyorum. Emir diye biri yoktu. Bu bizim Emir mi?"
"Evet." Bunu oldukça kısık çıkan bir sesle söylemişti. Çok güç bir şekilde duymuştum.
