𝑯𝒊𝒎.

Π41

"Εντάξει μαμά θα έρθω όσο πιο γρήγορα μπορώ." είπε ο Δημήτρης και τερμάτισε την κλήση.

Εκείνος ξεφυσηξε και άφησε το κινητό του στο τραπεζάκι του σαλονιού του.

"Τι έγινε μωρό μου;" Τον ρώτησα εγώ καθώς του χαιδευα το μπράτσο.

"Ο πατέρας μου είχε ένα ατύχημα στον δρόμο και μπήκε στο νοσοκομείο." Μου απάντησε εκείνος αποφεύγοντας την οπτική επαφή.

"Είναι σοβαρά;" Τον ρώτησα .

Εκείνος ανασηκώσει τους ώμους του ως ένδειξη απάντησης.

"Λυπάμαι πολύ. Πάντως δεν πιστεύω ότι θα είναι κάτι σοβαρό και καλό θα ήταν να πας και εσύ από εκεί, οι γονείς σου σε χρειάζονται." Του είπα και τον πήρα μια τρυφερή αγκαλιά.

"Θα κλείσω σήμερα για εισιτήρια. Γαμωτο ήθελα να είμαι εδώ στα γενέθλιά σου." Παραπονέθηκε και με έσφιξε περισσότερο στην αγκαλιά του.

"Δεν μας ανησυχεί αυτό , ούτως η άλλως μπορούμε να τα γιορτάσουμε όταν έρθεις . Τώρα πρέπει να εισαι στο πλευρό του μπαμπά σου." Τον συμβουλεψα και στο άκουσμα της τελευταίας μου φράσης οι γωνίες του προσώπου του σφιχτηκαν για μερικά δευτερόλεπτα.

"Δεν ξέρω αν θέλω να είμαι κοντά του. Εκείνος εδώ και τόσα χρόνια δεν είναι ποτέ εκεί για εμένα." Μου απάντησε. Το βλέμμα του ήταν κενό. Σαν μια μαύρη επιφάνεια.

"Το ξέρω ότι δεν είναι ωραίο, αλλά σκέψου ότι έτσι εσύ στηριζεσαι στα δικά σου πόδια και δεν έχεις ανάγκη από κανέναν." Του είπα και του χάρισα ένα απαλό φιλί στα χείλια.

"Σε ευχαριστω που πάντα είσαι εδώ και με ακούς. "

Του χαμογέλασα και εκείνος με έβαλε να κάτσω πάνω του. Πλησίασε τα χείλια μου και τα φίλησε. Εγώ του έβγαλα την μπλούζα και και άφηνα υγρά φιλιά στο κορμί του.

Εκείνος με την σειρά του ξεκουμπωσε την ζακέτα μου και την αφαίρεσε από πάνω μου. Όρμησε κατευθείαν στον λαιμό μου και στο στήθος μου γεμίζοντας τα φιλιά, ενώ ταυτόχρονα ξεκουμπωνε το κούμπωμα του σουτιέν μου.

Αφού μείναμε εντελώς γυμνοί ο ένας μπροστά στον άλλον , εκείνος έσκισε ένα προφυλακτικό και μου το έδωσε να του το φορέσω.

Ήταν η πρώτη φορά που το έκανα αυτό , αλλά είχα δει τον Δημήτρη να το κάνει από προηγούμενες φορές.

Αφού του το φόρεσα ανέβηκα πάνω του και εκεινος μπήκε κατευθείαν μέσα μου.

[...]