𝑯𝒊𝒎.

Π25

Έχουν περάσει μέρες από εκείνο το συμβάν στο μπαρ που δουλεύει ο Δημήτρης .

Το έχω συζητήσει με την μητέρα μου και κάπως το έχω ξεχάσει.

Ούτως η άλλως δεν με παίρνει και για πολλές στεναχώριες. Έχω μπροστά μου τους 5 πιο κρίσιμους μήνες, που θα καθορίσουν την πορεία της ζωής μου.

Έχω σκεφτεί πολλά πράγματα και έχω καταλάβει ότι είναι φυσιολογικο να με επηρέασε το όλο θέμα. Έχω να δω τον "πατέρα" μου γύρω στα 11 χρόνια. Όμως είμαι έτοιμη να τον αφήσω ξανά πίσω, ούτως η άλλως τα έχω καταφέρει και εγώ και η μητέρα μου περίφημα χωρίς εκείνον .

Αυτό που επισης μου έκανε εντύπωση ήταν η στάση του Δημήτρη απέναντι στο ζήτημα αυτό. Εγώ άφησα πίσω μου έναν Δημήτρη ανώριμο που δεν ήξερε τι ήθελε. Αυτός ο Δημήτρης που αντίκρισα όμως , ήταν υπεύθυνος και ώριμος ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε εμένα.

Ξέρω καλά όμως ότι δεν μας κάνει καλό να κρατάμε επαφή μια και γνωρίζουμε καλά και οι δυο μας ότι αν κρατήσουμε επαφή θα ξανά πέσουμε ο ένας στα δίχτυα του άλλου με πολύ ευκολία. Οπότε η κατάσταση είναι καλό να μείνει ως έχει.

Έβαλα το πιάτο μου στον νεροχύτη και ξέπλυνα τα χέρια μου απο το φαγητό. Ήμουν υπερβολικά φουσκωμενη και χρειαζομουν οπωσδήποτε ένα 2ωρο ύπνου αλλά σε λιγότερο από μία ώρα έπρεπε να είμαι στο φροντιστήριο, οπότε ο ύπνος θα έμενε ένα άπιαστο όνειρο για εμένα.

Το δίωρο στο φροντιστήριο πέρασε αργά και βασανιστηκα όμως τώρα ήμουν σπίτι και έκανα ένα μικρό διάλειμμα για να χαζεψω λίγο στο κινητό.

3 μήνες μετά:

Μήνας Φεβρουάριος που αυτό σημαίνει κρύο .

Σε λιγότερο από μία εβδομάδα έρχεται ο Μάρτιος που στην φαντασία μας είναι η αρχή της άνοιξης, όπου τα λουλούδια ανθίζουν , τα δέντρα πρασινίζουν ξανά και γύρω μας υπάρχουν πεταλουχαχαχαχα

Λέω στην φαντασία μας γιατί στην πραγματικότητα το μόνο που υπάρχει είναι κρυο, βροχή και αν ήμαστε λιγάκι τυχεροί ήλιος μια φορά την εβδομάδα. Όμως δεν θέλω να είμαι αχαριστη. Το καλοκαίρι πλησιάζει και δεν ξέρω κατά πόσο έτοιμη είμαι. Οι πανελλήνιες με αγχωνουν από την πρώτη λυκείου όσο και να μην ήθελα να το σκέφτομαι.

Το διάβασμα καθημερινά αυξάνεται αντί να μένει στάσιμο . Οι βόλτες μου αρχίζουν να μειώνονται ραγδαία, όπως και ο χρόνος μου στο κινητό που πλέον ήταν η μόνη πηγή διασκέδασης μου. Τώρα το μόνο που υπάρχει στο οπτικό μου πεδίο είναι χιλιάδες βιβλία πεταμένα δεξιά αριστερά και μια ποικιλία χαρτιών και σημειώσεων κολλημένη πάνω σε τοίχους και στην βιβλιοθήκη μου.