𝑯𝒊𝒎.

Π3

Είχε φτάσει το βράδυ.

Ο κόσμος είχε φύγει και οι μόνοι στην θάλασσα ήμασταν εμείς.

Είχαμε ανάψει φωτιά και ο Δημήτρης είχε φέρει την κιθάρα του από το αμάξι του Γιώργου.

Δεν ήξερα ότι έπαιζε κιθάρα.

Είχαμε φέρει και τις μπύρες και είχαμε πάρει και σουβλάκια από ένα ταβερνάκι που είχε λίγο πιο κάτω

Ήταν πραγματικά πανέμορφα.

Είχε ένα ελαφρύ αεράκι που με δροσιζε μεσα από το φούτερ μου.

Καθόμουν και κοιτούσα τον Δημήτρη.

Δεν ξέρω γιατί αλλά Μαρεσε να τον χαζεύω.

Η Έλενα καθόταν με τον Ιάσονα και μιλούσαν.

Η Νόρα φαινόταν σκεπτική .

Ο Γιώργος το ίδιο.

Η Ιωάννα έτρωγε σιγά σιγά το σουβλάκι της αμίλητη .

Κυριαρχούσε ένα περίεργο κλίμα .

Δεν ήταν άβολο απλά ήταν πολύ ήρεμο;

Δεν ξέρω

Πάντως ήταν ωραίο.

Ο Δημήτρης έπιασε την κιθάρα του και άρχισε να παίζει ένα τραγούδι.

Κατάλαβα αμέσως πιο ήταν γιατί άρχισε και να τραγουδάει.

Ήταν το εξαιρέσεις..

Έχει τόσο ωραία φωνή που μπορώ να τον ακούω για ώρες.

Καθόμουν και τον χαζευα καθώς έπαιζε με την κιθάρα του.

"Το ξέρεις μαρεσεις, να μην με πιστέψεις σε αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω δεν υπάρχουν κανόνες , μα μόνο εξαιρέσεις."

Έχει πραγματικά υπέροχη φωνή..

Καθόμουν και τον άκουγα αφήνοντας τις σκέψεις μου ελεύθερες.

Επαιξε και το ταξικά.

Είχαμε χαλαρώσει όλοι με την μουσική του.

Μετά από λίγο σταμάτησε να παίζει κιθάρα.

"Έχεις πολύ ωραία φωνή και παίζεις τέλεια κιθάρα" του είπα εγώ και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του.

"Είναι το χόμπι μου, με ηρεμεί " μου απάντησε εκείνος.

"Λοιπόν πάμε να βουτήξουμε;" Ρώτησε ο Γιώργος

Καλή ιδέα

Βγάλαμε όλοι τα ρούχα μας και μπήκαμε στην θάλασσα.

Ήταν πολύ κρύα αλλά ήταν χαλαρωτικη.

Κολυμπησαμε λίγο χωρίς να μιλάμε.