Evet. Yarkıyısı'nın sonuna geldim, geldiniz, geldik.
Gazâl ve Aldemir o kadar uzun zamandır benimle birlikte ki, onların isimlerini kendimden başka birileriyle de paylaşmak benim için çok keyifli bir deneyim oldu. Çok güzel ve mutlu hissettiğim zamanlar yaşadım. Yorumlarınızla güldüm, eğlendim, bazen içlendim :) kiminizle gizil bir bağ bile kurdum... Hepinize bana bu güzel hisleri yaşattığınız için teşekkür ediyorum. Yarkıyısı sizin sayenizde Yarkıyısı oldu. Belki, siz olmasaydınız diğer bir sürü hikayem gibi benliğimin kuytularında kaybolup gidecekti. Oy veren vermeyen, yorum yapan yapmayan, beğenen beğenmeyen tüm herkese teşekkürlerimi ve minnet duygularımı iletiyorum. Otuz bölümlük hikâyemizin sonuna geldik. Umarım her birimizin de kendi hayatlarımızda çok güzel hikâyeleri olur... Umarım ayrı ayrı her biriniz mutlu, kendinize hak ettiğiniz değeri verdiğiniz bir hayat yaşarsınız.
Benim sizinle buluşturmak istediğim birçok hikayem var aslında ama KPSS sınavı için çalışmaya başlamam gerekiyor... Üstelik kendime yeni bir hedef daha koydum inşaAllah başarılı olabilirim. Bunun yanında farklı sorumluluklarım da var elbette. Yani sanırım en az bir senelik bir zaman dilimi için, yazmaya geri dönemeyeceğim. Memed'in hikâyesi için giriş şeklinde bir bölüm atıp askıya almayı düşünüyorum, bakalım, nasip. Fakat elimden geldiğince yorumlara cevap vermeye çalışacağım inşaAllah. Gözümden kaçırdığım olursa lütfen gönül koymasın... Merak edersiniz diye bu detayları da bırakayım dedim :)
Bir gün tekrar görüşmek ümidiyle, buraları uzunca bir müddet size bırakıyorum ve ALLAH'a emanet olunuz diyorum.
Sürç-ü lisan ettiysek affola!
🙋🏻♀️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yarkıyısı
Romansa-Yaş farkı içerir- Cebinden bir gerdanlık çıkardı Aldemir. Kızın gözünün önünde kaldırdı. "Al." dedi. "Yüz görümlüğü." Kız almadı. Aldemir, yatağın üstüne bıraktı. Geri çıktı, ceketini çıkarıp sandığın üstüne attı. O vakit fark etti. Yeni gelin tir...
