•Odnaleźć Miłość | Xavier Foster•

ᴏ ᴢ̇ʏᴄɪᴜ ᴍᴇɪ ᴡʜɪᴛᴇ

   Cześć, nazywam się Mei. Gdy miałam 5 lat moja rodzina miała wypadek samochodowy, wtedy zginęli moi rodzice, a brat i ja trafiliśmy do szpitala w stanie krytycznym. To były ostatnia chwila kiedy go widziałam. Jak tylko zostałam wypisana, zabrano mnie do domu dziecka, gdzie w wieku 7 lat adoptowała mnie młoda para, świeżo po ślubie. Od tam tego czasu mam na nazwisko White.

   Na początku ciężko było mi zaufać komukolwiek, jednak w końcu przyzwyczaiłam się do swojej nowej rodziny. Moja mama nazywa się Lucy White, a tata Tom White. Podczas mieszkania w Koreii chodziłam do psychologa by zostawić przeszłość za sobą i otworzyć się na ludzi, po 3 latach wyprowadziliśmy się do Japonii. Jak się wtedy dowiedziałam, oboje moich rodziców z tam tąd pochodzi, a w Koreii znaleźli się jedynie przez pracę Tom'a. Nigdy nie chodziłam do normalnej szkoły, od początku mój tata stwierdzał że będzie lepiej jeśli będę uczyła sie w domu. Pani psycholog dla mojego dobra polecała zapisać mnie do publicznej szkoły albo chociażby na jakieś zajecia dodatkowe. Tak jak pani poleciała, tak chodziłam najpierw na siatkówkę, potem na zajęcia z gitarą i na inne takie, jadnak najlepiej czułam się grając w piłkę nożną.

  Teraz mam 16 lat, jestem szczupłą, blondynką o krwisto czerwonych oczach. Moją pasją jest piłka nożna i rysowanie. Nadal kontynuje nauczanie domowe, często wychodzę na zewnątrz pograć w piłkę na pobliskim boisku. Nie raz mijałam się z drużyną Raimon'a, która zaczynała swoje treningi, lubiłam przyglądać się ich grze.

Jedyną osobą jaką tu mam jest Axel. Poznaliśmy się podczas mojego pierwszego tygodnia w Japonii, od tam tego czasu jesteśmy prawie że nie rozłączni, codziennie się spotykamy. Moi rodzice bardzo go polubili, twierdzą że dzięki niemu będę bardziej otwarta na innych. Gdyby nie on nie miałabym tutaj żadnych znajomych, może znalazły by się osoby z którymi rozmawiałam pare razy ale nic więcej.

  Po wypadku straciłam prawie wszystkie wspomnienia z moją biologiczną rodziną. Nie pamiętam ich sposobu mówienia, głosów, rzeczy którymi się interesowali, imion, nawet nie jestem pewna czy wygladali tak jak myślę, bo mogłam sobie coś ubzdurać.

Mój brat. Z tego co mi mówili rodzice, miał na imię Byron. Kiedy byliśmy mali jak na chłopaka miał długie włosy, sięgały mu za łopatki. Coś co zapamiętałam o nim to, to że zawsze był uśmiechnięty i zawsze dbał o mnie jak o swój skarb. Mimo że jako bliźniacy jesteśmy urodzeni tego samego dnia, to Byron urodził się szybciej, co mi wypominał. Tam gdzie był on, byłam ja, a tam gdzie ja, był on. Byliśmy bardzo zżyci, pamiętam że zawsze jak któreś z nas miało coś zrobić samo, to był foch na cały świat.

Od kiedy rozmawiałam z moimi rodzicami o nim, postanowiłam że go odnajdę. Muszę.

-------------------

Oto pozmieniany opis Mei, myślę że wygląda o wiele lepiej niż wcześniej. Postaram się jeszcze dzisiaj wrzucić poprawkę pierwszego rozdziału ♡