✓ | The Altered Version (Fate's Transgression Series, #2) [UNDER REVISION]

TAV 11: Almost Caught

CHAPTER ELEVEN : Almost Caught

Clarinette | Liana

Parusa ba 'to? What did I do to deserve this cruelty? What's the purpose of having a gift to remember the past of this life when the whole situation is not even following the timeline? Is it my fault? Kasalanan ko ba na mas umiral ang pagiging Liana Domingo ko at iniba ang halos lahat ng ugali ni Clarinette?

It was written in that golden note that I could do anything I want to alter the version of Clarinette's death. Akala ko ba hawak ko ang buhay ng babaeng 'to, pero bakit hindi umayon sa totoong daloy ang kwento? What the heck is this new version!?

I've been sleep-deprived since the day I heard the news that the Duke will go home soon. Kahit sinabi niya na hindi naman sa taon na ito o next year pero may pa-soon. Malay ko ba kung kailan 'yan!

Hindi ito maaari! I clearly remembered it was 10 years before the Duke won the war. What causes the events to speed fast? Dahil sa nangyayari, hindi na ako mapakali. Wala na akong matinong iniisip at lalong umiinit ang ulo ko dahil hindi ko ma-kontrol lahat.

I hate it when someone or something is ruining my supposed plan. Ayaw kong pinapangunahan ako dahil hinihimok ng layunin ang buo kong pagkatao. This is a crisis that I never knew will tarnish my long-term arrangements. Hindi dapat nangyari 'yon.

Wala naman akong ibang ginawa sa buhay ni Clarinette maliban sa nag-business ako, nagluluto, nag-aalaga kay Sofia, at higit sa lahat, iniwasan kong magkulong sa kwarto kagaya ng ginagawa niya dati.

Is that it? 'yan ba ang rason kung bakit? I don't think so. Malaya akong gawin kung ano man ang gusto ko dahil 'yon ang nakalukip sa misyon.

I made preparations but as it turned out, it only sped up the war which led the Duke to come home earlier than expected. Does this also mean my death might come earlier than the supposed plan? Am I going to die early in this life, too?

Damn you, Fate. Hindi na nakakatuwa ang sitwasyon! Wala akong balak mamatay sa mundong ito at lalong hindi ko hahayaan na may sumira sa plano ko. It is a mistake to use a goal-driven perfectionist for this type of role. I will sort this out until it follows the track I built, again. Humanda ka talaga, Kapalaran.

"A penny for your thoughts?"

I snapped back to reality when I heard Lord Valan speak. Dinapoan ko siya ng tingin dahilan para lumabas ang ngiti nito at pasimpleng tinulak ang isang platito sa gawi ko. "Hindi mo pa kinakain 'yang dumplings simula ng umupo tayo. May problema ba? Kanina ka pa kasi tulala o baka ayaw mo lang akong kausapin?"

Don't tell me nagtatampo ito? Isa din ang lalaking ito sa nagpapagulo sa utak ko. Sumabay pa siya sa problema kaya lalong lumalalim ang iniisip ko.

Naisipan ko lang naman magwili-wili sa flower shop kanina dahil trip kong gawing garden 'yong living room namin. Pero biglaan siyang dumating at hinila ako paalis para kumain ng dumplings kasi hindi pa daw siya kumakain at sumakto daw na nakita niya ako.

In my version, he was stalking me. I am not slow-witted to not be able to recognize those stares and small movements he made.

Napapadalas kasi ang lakad ko sa sentro nitong mga nakaraang buwan dahil nag-change na naman ako ng interior design ng bahay. Ganito kasi ako kapag tinamaan ako ng malaking problema, kailangan may diversion kaya 'yong disenyo ng bahay ang pinagtuunan ko ng pansin.

It is a way for me to think of a solution. Hindi sakop sa plano ko ang Duke lalo na ang lalaking ito, pero bakit lagi silang umeeksena!?

"I apologize, Lord Valan—"