Pricilla's POV
"Do you want to go to the doctor?" tanong ni Dominique habang hinahagod ang likod ko.
It's eight in the morning when I felt sick and just went straight to the bathroom.
"N-no, I'm fine," sagot ko at muling nasuka.
Makaraan ang ilang minuto ay tinulungan na niya akong tumayo palabas ng cr.
"Here, drink it," utos niya nang abutan niya ako ng baso na may tubig.
"Thanks," sagot ko naman at kinuha ito tsaka ininom.
Naupo naman siya sa tabi ko at mahinang hinaplos ang aking likod.
"Q," tawag ko sa kanya nang ibaba ko ang baso sa side table.
"Hmm?" he hummed and looked at me.
"I-is it okay of you could buy me some mangoes?" nahihiya kong pakiusap.
"No need to be shy," he chuckled. "Of course, I will get you some. 'Yung hilaw ba or hinog?"
Agad lumitaw ang ngiti sa aking labi nang marinig ang sagog niya.
"Hilaw! Tapos tignan mo na rin kung may bagoong." Nakangiti kong sabi.
"Sure, iyon lang ba?" I nodded as a response.
Nagpalit muna siya ng damit sa cr bago ako iniwan dun sa kwarto pero bago siya umalis ay iniwanan niya muna ako ng almusal para makakain na ako.
Sa totoo lang, ayaw ko talaga 'yung almusal ko. Pero wala akong choice eh, baka magalit si Dominique kung hindi ko ito kainin.
...
"Is it good?" tanong niya habang pinapanood akong kumain ng mangga.
"Hindi naman maasim eh," pagmamaktol ko habang nginangatngat 'yung mangga.
"Huh? Sabi nung nabilhan ko, maasim daw 'yan eh," depensa niya pa.
"Promise, hindi maasim. Tikman mo," alok ko at inilapit sa kanya ang hawak kong mangga.
Nang isubo niya ito ay halos hindi na maipinta ang kanyang mukha.
"T*ngina, ang asim!" reklamo niya nang malunok niya 'yung mangga.
"OA nito. Hindi nga eh!"
"Flower, it's so sour. Hindi mo ba malasahan?" he asked and I shook my head.
May asim akong nalalasahan pero hindi ganun kalala.
Kumuha ulit ako ng mangga mula dun sa plato at isinubo ulit ito kasama 'yung nabili niyang mangga.
Hindi talaga maasim...
He just looked at me in disbelief as I ate the sliced mangoes.
"Could you get me some ice cream?" I asked and looked at him.
"Ha?!" gulat niyang tanong. "Ice cream? You're eating some sour mangoes and now, you want some sweet ice cream? No, that's just wrong, love."
"Please?" pakiusap ko.
"Love---"
"Please, love," panlalambing ko na sadyang ikinatigil niya talaga.
Kailanman kasi ay hindi ko pa siya natatawag gamit ang endearment namin.
"Love, baka mas lalo ka lang masuka niyan," nag-aalala niyang sabi.
"No, I won't eat a lot naman eh. Please?" I asked again.
A few seconds later, he sighed in defeat.
"Fine, I'll be right back," he kissed me on my forehead before leaving me again.
BINABASA MO ANG
Carrying My Enemy's Baby✓ | Enemy Series #1
RomansaCOMPLETED STORY Fallejo Family. Our biggest enemy in the business society. If we have gold, they have diamonds. Our parents hate each other. And we practically do the same. We're enemies at day and secret lovers at night. We never wanted this war ou...