☾ ♛Genç Hanım♛ ☽

17. BÖLÜM : Güçsüzler Ölüme Mahkûmdur

༶•┈┈⛧┈♛ ♛┈⛧┈┈•༶

"Gerçekten buraya geleceğini düşünmemiştim. Yani bir büyücü için aşırı derecede meşgul, çalışkan, sıkıcı bir Leydiye benziyorsun." Dedi Büyücü sinir bozucu bir sesle.
"Her neyse, buraya seninle sohbet etmeye gelmedim. Buraya merak ettiğim bir kaç soru için geldim. Ve eğer aptalca davranacaksan önceden belirt ki hemen gideyim."

"Tamam tamam, kızmaya gerek yok Bayan Gözükara Leydi. Evet, bu senin 2. Hayatın. Ve nasıl 2. Hayatının olduğunu biliyor musun? Bilmiyorsun, sana söyleyeceğim."

Avery derin bir nefes aldı. Bunları öğrenmeliydi. Nasıl şimdi burada olduğunu, nasıl hayatta olduğunu öğrenmeliydi.

........

Avery arabasındaydı. Olanları düşünüyordu. Bazı şeyleri anlayamamıştı ve tam cevap alamadığı için de biraz sinirliydi. Ama yine de biraz bilgi aldığı için o Büyücüye az da olsa minnettardı.

Büyücünün adı Dante'ydi. Kendisi Büyü Bakanlığının en üst seviye büyücülerinden biri ve Büyü Bakanının sadık kolu. Manası çok olduğu gibi gücü de çoktu bu adamın. Mükemmel bir gücü olduğu hâlde hâlâ merak ediyordu çoğu şeyi. Çoğu şeyi bildiği hâlde yine de merak ediyordu çoğu şeyi.

Yeniden dirilmek. Ölümden dönmek. Tanrıdan yeni bir şans elde etmek. Genç adam bunları merak ediyordu.

İnsanlar ona, "Zaten çok şey biliyorsun, başka şeyleri araştırmana gerek yok." kafası ile bakıyordu. Ama Dante öyle düşünmüyordu. Kocaman bir evrende, kocaman şeylerin olduğunu savunuyordu. Dünyada ölüp dirilen kişilerin olduğunu düşünüyordu. Bu yüzden bunun için araştırma yaptı.

Senelerdir bunun hakkında gizli araştırmalar yapan Büyücü, tam kesin bir kanıt olmasa da bazı şeylere ulaşmıştı. Ama onun ihtiyacı olan tek bir şey vardı;

O da ölüp dirilen bir insan.

Tabii böyle birini bulması onun yüz yılını falan alacaktı. Bu yüzden Büyücü küçük bir büyü yaptı.

"Toz, koyu koku, acı koku, ve çiçek."

Bu şeylerin ortak kokusuna sahip olan kişi, Dante'nin araştırması gereken kişi olacaktı. Yani ölüp dirilen kişi. Tabii ne kadar işe yarar bilinmiyordu ama, Dante bu büyüye umutla sarıldı.

✧･ﾟ: *✧･ﾟ:* 　　 *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧

"Heey, Dante. Biz diğerleri ile biraz içmeye gideceğiz. Gelecek misin?" Diğer üst seviye bir büyücü uzaktan Dante'ye seslendiyordu. Ama Dante kitaplarına bakmaktan çok meşguldü ve küçük bir el hareketi ile arkadaşlarını odadan kovdu.

"Of... Her gün aşırı sıkıcıydı. Ayrıca bu adamlar ile aynı yerde çalışmaktan da bıktım. Sadece içiyorlar ve kadın tavlamaya çalışıyorlar. Onlara büyücü demek bile yanlış. Hepsi sadece birer gürültü kutusu." Genç Büyücü elinde ki kağıtlara baktı. Elleri çok yazmaktan yara olmuştu ve gözleri çok çalışmaktan açıyordu. Uzun zamandır sandalyede oturduğu için vücudu acıyordu ve ruhsal olarak bitik hissediyordu.  "Galiba biraz hava alacağım."

Büyücü kulesi güzel bir yerdi. Albert Krallığının her yerini görebilecek kadar yukarıdaydı ve mükemmel bir manzarası vardı. Dante ara sıra kulenin balkonunda çalışmayı severdi. Değişiklik ona iyi gelirdi. Ama bu sefer buraya çalışmak için değil, biraz rahatlamak için gelmişti.

Büyücü balkonun eski korkuluklarına yaslandı ve etrafa baktı. Uzun mavi saçı etrafta dalgalanıyordu. Ve cübbesi uçuşuyordu. Huzurlu bir hava vardı. Ama büyücünün içinde kötü bir his vardı. Nedense bir şeyler ters gidecek hissi.