VI

1.6K 53 24
                                    

KABANATA 6

“Scared?” Ethan asked with his low voice.

He asked that but to be honest, he's the one who's scared. He doesn't know how bad he look right now and he doesn't want to frighten to other.

“N-no.” Alpas said with a small voice.

“Shit, you are scared.” Ethan whispered.

His eyebrows furrowed in concern and Alpas thought it was cute.

Alpas never broke their eye contact and he place a hand on Ethan's cheek. He caressed the other's cheek softly with his thumb to reassure the other— No need for words.

Ethan leaned against the touch. He took a deep breath and he closed his eyes. His fangs retracted swiftly on their own.

Amidst the moment, Alpas’ stomach suddenly growled. Ethan opened his eyes instantly, his dark eyes returned, and he looked at Alpas.

Namula si Alpas at tinulak niya papalayo si Ethan. 

“Oh god, Alpas!” sabi ni Ethan habang tumatawa.

“Huwag mo akong kausapin!” sabi ni Alpas habang naglalakad papunta sa kaniyang kwarto.

“Wala diyan ang kusina, Al.” paalala ni Ethan.

“Makakapagpalit ba ako ng damit sa kusina?!” naiinis na sabi ni Alpas.

“Bakit ka galit agad? Inaano ba kita?” tanong ni Ethan, bakas sa kaniyang tono ang tuwa. Na-aaliw talaga siya kay Alpas.

Humarap si Alpas kay Ethan at pulang-pula pa ang kaniyang mukha. “Sino ba naman kasing magbibihis sa kusina?!”

Tumawa si Ethan. “Sorry, love. My bad. Magbihis ka na po at ipag-iinit kita ng makakain, okay?”

Lalong namula si Alpas. “Ewan ko sayo!” sigaw niya. Tumalikod ito at tumakbo papunta sa kaniyang kwarto.

Pagkatapos maghilamos at magpalit ng damit ni Alpas, dumiretso siya sa kusina dahil sa gutom.

Nakita siya ni Ethan at agad niya itong pinaupo tapos nilapag niya ang plato sa harapan ni Alpas.

“Hindi ka naglunch?” tanong ni Ethan at umupo siya sa tabi ni Alpas.

Umiling lang si Alpas at nag-umpisa ng kumain.

“Anong oras na oh. Bakit hindi ka nagtanghalian, Alpas?” tanong ulit ni Ethan.

Binitawan ni Alpas ang hawak niyang kutsara, tumigil siya sa pagkain at tumingin kay Ethan.

“Uuwi na sana ako kaninang lunch kaso may biglang pinagawa sa amin.” sagot ni Alpas.

Mukhang naiinis na naman siya kaya tumigil na si Ethan sa pagtanong. “Okay. Kain ka na ulit.”

Ethan stood up, he poured cold water into the glass and placed it beside Alpas’ plate. After that, he went to the living room to watch.

Pagkatapos kumain ni Alpas, naglakad siya papunta sa kaniyang kwarto. Akala niya ay makakatakas na siya kay Ethan kaso biglang siyang tinanong nito.

“Saan ka pupunta?”

Lumingon si Alpas sa direksyon ni Ethan. “Magpapahinga.” maikling sagot nito.

“Dito ka magpahinga, bawal humiga ang katatapos kumain.” sabi ni Ethan.

“Eh may upuan na man sa kwarto ko at pupwede rin namang umupo sa kama ah?” sabi ni Alpas pero naglalakad na siya papunta sa sofa.

Ethan smiled as he was looking at the other who planned to sit beside him. Alpas avoided his gaze and started fiddling with his phone.

His Gentle Werewolf [BxB] ✓Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon