That Kind Of Man

Το μπαλάκι στον Κρας

Αυτό όλο πάει τελείως λάθος. Ειλικρινά.

Αφήνω κάτω την μπύρα μου και βηματίζω αργά στο δωμάτιο, απο το κρεβάτι ώς έξω στο ντεκ και πάλι πίσω. Ο Αλεξ με κοιτά σοβαρός . Περιμένει να σχολιάσω κάτι απο αυτά που μου είπε. 

Σοβαρά τώρα? 

Νιώθω να θυμώνω απρόβλεπτα πολύ. Δουλευόμαστε? Με δουλευει? Ή δουλευει απλά τον ίδιο του τον εαυτό? 

"Πες κάτι Τζεημς. Μια ώρα τώρα σου μιλάω και δεν λες κουβέντα."

Ξαναγυρνάω προς την γυάλινη πόρτα και την σέρνω. Η πρύμνη του Νταιαμοντ στεκεται επιβλητική καθώς λούζεται απο τα αμέτρητα σποτάκια του καταστρώματος. Το λιμάνι είναι άδειο και η θάλασσα στέκεται αφύσικα ακούνητη. Και όμως μέσα μου νιώθω μια τρικυμία θυμού και αγανάκτησης . Δεν έχω βρίσει ποτέ τον Κρας αλλά τώρα νιώθω έτοιμος να εκραγώ.

Ακούω τα βήματα του στο ξύλινο δάπεδο και έπειτα ανοίγει κι αλλο την συρώμενη πόρτα και βγαίνει έξω μαζί μου. Ο αέρας φυσά απαλά ίσα για να μυρίσω το αρωμα του. Τον κοιτάω και με κοιταει ήδη. Καρφωμένος πάνω μου, σοβαρός. Ειλικρινα τα πιστευει αυτά που μου λεει?

Τον κοιταζω εξονυχιστικά. Κοιταω τα μάτια του.

"Έχεις αλλάξει" μου λεει αργά με την βαθιά φωνή του. Μια φωνή χωρις συναισθηματισμό. "Έχει αλλάξει ο τρόπος που κοιτάς"

"Ο τρόπος που σε κοιτάω" τον διορθώνω και τον ακούω να ξεφυσάει. Αλλά δεν κατεβάζει τα μάτια.

"Με εκβίασε , υπέκυψα , σε απομάκρυνα απο κοντά μου και σιγουρευτηκα οτι θα έχεις μια καλή ζωή. Οσο για τα λεφτα ,δεν ήταν για μένα κάτι σπουδαίο αυτό. " μου απαντα λες και τον κατηγορω με τα μάτια μου. Και αυτό κάνω.

Χαμογελάω συγκαταβατικά και τον βλέπω να εξαγριώνεται. Αν μη τι αλλο ο Αλεξάντερ Κρας ξέρει να διαβάζει τα πρόσωπα των αλλων. Ενστικτο επιβίωσης μου το είχε ονομάσει κάποτε να μπορει να κοβει τι σκέφτεται ο αλλος.

"Γιατί ειρωνευεσαι? Με κάνεις να νιώθω .." παει να πει βρισιά αλλά

"Για πες μας Αλεξαντερ. Τι σε κάνω να νιώθεις" του το λεω αυστηρα , γιατί μονο αυτό αξίζει στα ψέμματα που μου αράδιασε. Αλλά δεν είμαι ο πιτσιρικάς που γνώρισε. Τέλος.

"Γιατί έχεις αυτά τα μούτρα Τζεημς? "

Τον πλησιάζω. Σχεδόν νιώθω την ανάσα του. Είναι εκατοστά πιο κοντος απο εμένα πλέον. Αλλά ακόμη πιο γοητευτικός απο κάθε άντρα που γνωρισα.