Διαβάζω ξανά και ξανά τις αποδείξεις, τις αναφορές , τις παραλαβές , τα διαβάζω ξανά και ξανά και προσπαθώ να χωνέψω μια αλήθεια που αγνοούσα, μια αλήθεια που διαχειριζόταν την ζωή μου και όλα αυτά τα χρόνια αγνοούσα. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ όλο αυτό. Δεν ξέρω πως να νιώσω για όλο αυτό. Για τον Τζιάκομο , για τον Αλεξάντερ. Γιατί στα κομμάτια με έδιωξε απο κοντά του και έπειτα πλήρωνε για μένα το κολλέγιο, την μισθοδοσία της πρώτης μου δουλειάς στην γκαλερύ..μέχρι και τα έργα απο τις εκθέσεις μου αγόρασε..για όνομα ..έχει αγοράσει όλα τα έργα απο την πρωτη μου έκθεση!
Γιατί όλα αυτά? Γιατί ο Τζιάκομο δεν μου ειπε το οτιδήποτε την στιγμή που με έβλεπε για τόσο καιρό να πονάω, να μην είμαι καλά, να του λεω σαν ηλιθιος οτι δεν επικοινωνει μαζί μου και εκείνος όλο αυτό τον καιρό ήξερε ..ήξερε πως ο Αλεξάντερ διαχειριζόταν κάθε οικονομική ανάγκη μου..γαμώτο..μου ειπε πως πήρα υποτροφία για το κολλέγιο..πως όλα ήταν πληρωμένα. Όλα ψέμματα.
Η πόρτα ανοίγει πίσω μου χωρίς να προλάβω να βρω την ηρεμία που μου χρειάζεται να τον αντιμετωπίσω.
"Τζεημς ! Συγνώμη που άργησα αλλά-"
Γυρίζω το κεφάλι μου, στα χέρια μου κραταω ακόμη το πάκο με τα χαρτιά και βλέπω καθαρά το χαμόγελο του να εξατμίζεται και να αντικαθίσταται απο μια ίσια γραμμή με τρεμάμενα χείλη.
"Τι έγινε Τζιάκομο? ο ηλίθιος που κοροιδευατε ανακάλυψε το παιχνίδι σας?"
Ρίχνω κατά πάνω του τα χαρτιά χωρίς να κάνει μια κίνηση να προστατευθεί. Τον βλέπω να τα έχει χάσει, να μην μπορεί να αρθρώσει μια κουβέντα.
"Όλα καλά Τζέημς" μου κάνει νόημα με το χέρι του να ηρεμήσω, αλλά τέλος αυτές οι τακτικές σε μένα. Χωρίς να το καταλάβω με μια δρασκελιά τον πιάνω απο τοκέντρο της μπλούζας του, τον γραπώνω δυνατά και τον κολλάω στην βιβλιοθήκη του
"Δεν είναι απαραίτητο αυτό" μουρμουρίζει ταραγμένος, τον γραπώνω ξανά και αυτή την φορά τον σπρώχνω με δύναμη πάνω στην βιβλιοθήκη κάνοντας την σαβούρα που έχει μαζέψει, χαρτιά , βιβλία και μικροαντικείμενα να πέσουν κάτω.
"Ήθελε να βοηθήσει οικονομικά, σου το χρωστούσε άλλωστε έτσι? μην το κάνουμε θέμα. εχει τόσα χρήματα για εκείνον δεν ήταν τίποτα να δώσει ένα κονδύλι για τον πιτσιρικά που εκμεταλλεύτηκε και κόντεψε να οδηγησει στο θάνατο"
Τα μάτια μου σίγουρα πρεπει να πετάνε σπίθες θυμού, δεν εξηγείται ο τροπος που έχει ζαρώσει απο κάτω μου
BINABASA MO ANG
That Kind Of Man
Romance"Tι είδους άντρας είσαι δηλαδή?" ψιθύρισε σχεδόν τραυλίζοντας ο Τζέημς. "Μη διαχειρίσιμος" του απάντησε αμέσως καθώς τα χείλη του ενώθηκαν με τα δικά του.
