That Kind Of Man

Η πρώτη φορά που σε είδα

"Άλεξ να ξεκινήσουμε?"

Ο αδερφός μου πάντα ανυπόμονος. Πάντα θέλει να ξεμπερδεύει για να πάει παρακάτω. Αλλά όλα θέλουν το σωστό χρόνο. Την σωστή στιγμή. Για μια στιγμή θα μπορούσα τώρα να είμαι νεκρός απο σφαίρα στα 18 μου. Για μια λάθος στιγμή ο μέντορας μου μπορούσε να με είχε προσπεράσει χωρίς να μου δώσει την ευκαιρία να γίνω ο Αλεξάντερ Κράς. Όλα είναι θέμα κατάλληλης στιγμής. Πρέπει να έχεις ένστικτο. Έξω είναι μια ζούγκλα. Ακόμη και το λιοντάρι περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να ορμήξει στο θήραμα του. 

Και εγώ είμαι ο βασιλιάς της ζούγκλας. Έχω μάθει να ζυγίζω την στιγμή.

Κοιτάω απο το μόνιτερ την πολυτελή αίθουσα εκδηλώσεων. Στο ακριβότερο ξενοδοχείο της πόλης  , οτι καλύτερο για να ανακοινώσω την εξαγορά της επιχείρησης που κυνηγούσα εδώ και μήνες. Μια στιγμή θριάμβου για την εταιρία μου. Μια στιγμή που επιβεβαιώνει ποιός είναι ο κυρίαρχος στο παιχνίδι. 

Κοιτάω τους μαζεμένους δημοσιογράφους, στοιβαγμένους μπροστά απο το πολύμετρο μπουφέ να τρώνε σαν να μην υπάρχει αύριο. "Πάντα να τους ταίζεις καλά. " η σκέψη του μέντορα μου , του αείμνηστου μπάσταρδου Σαμιουελ Μέντεζ έρχεται στο νου μου.

Σαμ ελπίζω εκεί που είσαι να βλέπεις πόσο καλά τα κατάφερε ο μικρός αλήτης που μάζεψες. 

"Ας τους δώσουμε πέντε λεπτά ακόμη και μετά βγαίνω Βίνς"

"Πάντα γενναιόδωρος" η Μαίρη τιτιβίζει ειρωνικά δίπλα μου  , η πιστή γραμματέας και ακόλουθος μου εδώ και χρόνια, ενώ μου διορθώνει για δέκατη φορά την γραβάτα μου . Το έχει τικ η γυναίκα να μου διορθώνει την γραβάτα όποτε έχει άγχος. Είναι καλή στην δουλειά της και προσπαθώ να κάνω τα στραβά μάτια στους ψυχαναγκασμούς της.

"Σταμάτα να το κάνεις αυτό. Μην έχεις άγχος . Τίποτα δεν θα πάει στραβά." τραβιέμαι απο κοντά της και πεταρίζει τις βλεφαρίδες της πίσω απο τα μυωπικά γυαλιά της. 

"Δεν έχω άγχος" λέει με το γρήγορο σκωτσέζικο ύφος της και ο Βίνς μπαίνει ανάμεσα μας.

"Μαίρη φτιάξε εμένα καλύτερα . Σίγουρα θα το εκτιμήσω περισσότερο" 

Ο αδερφός μου ο Βίνσεντ. Κοντός, αδύνατος, με εμμονή στος ψηλές γυναίκες. Και η Μαίρη του ρίχνει ένα κεφάλι. Ήμουν σίγουρος πως θα την κυνηγούσε ανελέητα όταν την προσέλαβα αλλά είχε πολύ καλό βιογραφικό για να την διώξω.

Την βλέπω να του ρίχνει μια δολοφονική ματιά "Δεν φοράς καν γραβάτα Βίνσεντ "

Απομακρύνομαι απο την προσωπική τους αρένα. Μισώ να μπλέκονται ερωτικά οι υπάλληλοί μου, αλλά ο Βίνς δεν μπορεί να κρατήσει το πουλί του μέσα στο παντελόνι του. Τον καταλαβαίνω. Υπήρξα είκοσι. Πριν δέκα χρόνια κι εγώ απλά ήθελα να το χώνω παντού.