အခန်း ၂၁ [ZG]

837 12 1
                                    

" ေမာင္ခရီးထြက္စရာရွိတယ္ "

အင္ၾကင္းေမက အင္းမလုပ္၊အဲမလုပ္။
ေမာင္ေလးထြန္းက အင္ၾကင္းေမကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ေျပာမည့္စကားကိုဆက္ေျပာသည္။

" ေတာင္ႀကီးဘက္ကိုသြားရမွာ၊ တစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ၾကာမယ္။ ေမာင္ သြားေနတဲ့အခ်ိန္အတြင္း ႐ုံးကကုလားေလးကိုအိမ္မွာ ထားခဲ့မယ္ေနာ္ "

" ဘာျဖစ္လို႔ထားခဲ့မွာလဲ "

" တစ္ခုခုခိုင္းခ်င္ခိုင္းလို႔ရတာေပါ့။ ကားေမာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊တစ္ျခားေတာက္တိုမယ္ရပဲျဖစ္ျဖစ္ "

" မလိုပါဘူး ေခၚသြားပါ "

" ေခၚသြားလို႔မရလို႔ပါမမရယ္။သူကလည္းမလိုက္ခ်င္ဘူးတဲ့။ ဒီေတာ့အိမ္မွာပဲထားခဲ့မယ္ မခိုင္းခ်င္လည္း အိမ္ေစာင့္ေလးဘာေလးရတာေပါ့ "

အင္ၾကင္းေမကဘာမွဆက္မေျပာေတာ့။သိပ္အေရးမႀကီးသည္မို႔ ေထြေထြထူးထူးလည္း မေျပာခ်င္။

" ေမာင္မရွိတုန္း ကိုေက်ာ္ေအာင္လာရင္လည္း ဂ႐ုတစိုက္ေလးဧည့္ခံလိုက္ပါမမရယ္။ ရင္းႏွီးခဲ့ၾကဖူးတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ ေနာ့္ "

ေနာက္တစ္ေန႕မနက္ေစာေစာမွာပင္ ေမာင္ေလးထြန္း ခရီးထြက္သြားေလသည္။မိုးလင္းသည္ႏွင့္ ေမာင္ေလးထြန္းတပည့္ကုလားေလးလည္း ေရာက္လာသည္။လက္ထဲမွာလည္း အိတ္အမည္းတစ္လုံးႏွင့္။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပင္ ေက်ာ္ေအာင္ကလည္း မနက္အေစာႀကီး ေရာက္လာသည္။

" ေဟ့ ေမ "

" နင္ကဘာလာလုပ္တာလဲ "

" ေမရယ္ ကိုယ့္အိမ္လာတဲ့ဧည့္သည္ကိုႀကိဳတဲ့စကားကလည္း ရင့္သီးလိုက္တာေနာ္ "

" အဲ့တာဆိုရင္လည္းေတာင္းပန္တယ္၊ မနက္ေစာေစာလာတယ္ဆိုေတာ့ ကိစၥမ်ားရွိလို႔လား "

" ကိစၥကေတာ့ ေမာင္ေလးထြန္းက ငါ့ကိုတစ္ေန႕ကဖုန္းဆက္တယ္၊ သူခရီးသြားမွာမို႔ သူ႕ဇနီးပ်င္းေနမွာစိုးလို႔ အေဖာ္လုပ္ေပးပါဦးတဲ့။ မနက္ေဈးသြားမယ္ဆိုလည္း လိုက္ပို႔ေပးပါတဲ့ "

" မလိုပါဘူး၊ အရင္ကလည္း ကိုယ့္ဘာသာသြားေနက်ပါ "

" ဒါေတာ့ငါမသိဘူး၊ ေမာင္ေလးထြန္းမွာခဲ့လို႔ ငါေရာက္လာတာပဲ "

တည်စေသော်.. {Complete}Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang