Op zoek naar jou

Christine

De zon deed haar best, desondanks moest ze haar verlies nemen. Ze liet de aarde in een grauwe tint achter, en volgens mij waren alleen de wolken haar dankbaar. Zonder waarschuwing lieten ze hun tranen de vrije loop. Ik plaatste mijn fiets onder het afdak en haalde mijn schoudertas uit het rieten mandje. Om het voertuig wat op te vrolijken had ik het versierd met een bloemenkrans. Het probleem was dat die niet goed bevestigd was, waardoor hij voor de zoveelste keer op de grond viel. Ik raapte hem op, probeerde de modder ervan af te kloppen en legde hem toen terug in de mand. Na school zou ik me er verder om bekommeren. Nu had ik daar geen tijd voor omdat ik de juiste schoolboeken uit mijn kluisje moest halen en mijn vriendinnen nog moest op zoeken .

Al lopend deed ik mijn oortjes uit en miste meteen het prachtige stemgeluid van Tatiana Shmayluk. Sinds een halfjaar en vijftig dagen was ik naar de band Jinjer gaan luisteren en begon hen steeds meer te waarderen. De ritmes waren energiek, haar stem hemels, en de melodie... het voelde als thuis. Alsof ik een dwalende zwerver was, op zoek naar mijn plek, en die plek was daar, in de muziek.

Bij de kluisjes kwam ik mijn vriendinnen tegen.

"Ik mag niet van mijn vader," zei Andy gelijk.

"Is het dan wel verstandig als we heengaan?" Pip draaide aan haar armband.

"Stop," ik opende mijn kluisje en pakte mijn wiskundeboek, "wat is er aan de hand?"

"Het speeddate-gedoetje. Ik heb mijn vader gevraagd, maar hij trekt mijn huisarrest niet in. Mango's."

"Kunnen we dan niet beter wachten tot na Andy's huisarrest?"

"Nootjes, waarom?"

"Zodat jij ook je zielsverwant kunt vinden."

"Oh, daar heb ik niet zoveel haast bij."

"Ow."

"Er is iets," constateerde ik.

"Nee."

"Mango's, Pip, je draait zo hard aan je armband dat je hele pols rood is."

Onmiddellijk liet ze het sieraad los en verborg haar arm achter haar rug. Voor vandaag had ze zich in een beige coltrui zonder mouwen en gescheurde broek gehesen.

"Mmm," met haar hoofd wees ze naar de gang en leidde ons naar buiten. Bij een rustig plekje stopte ze, en haar vingers vonden haar armband weer.

"Wees alsjeblieft snel, want ik heb geen zin om nat te worden," mopperde Andy terwijl ze de capuchon van haar sweater over haar hoofd haalde.

"Ik zal kijken wat ik voor je kan doen," Pip zakte neer op de grond en rimpelde haar neus. Het gras was vochtig. "Het is mijn moeder," ze trok haar benen op en sloeg haar armen eromheen, "en haar sociaalmediabericht. Iemand heeft gereageerd."

"Niet!" Andy hurkte voor haar neer.

"Jullie tatoeages matchen?"

Pip knikte.

Het leek alsof winter in mijn lichaam huisde. Een ijzige storm waaide door mijn hoofd en mijn bloedvaten waren bevroren.

"En nu?" vroeg Andy.

"Nu? Nu heb ik een afspraak met één of andere mafkees die op willekeurige berichten reageert, enkel omdat we per toeval dezelfde tatoeages bezitten."

"Je hebt je zielsverwant gevonden," stamelde ik opnieuw en opnieuw. Ik moest het herhalen, kon dat alleen maar zeggen, want het was het enige waar ik aan dacht.

Oh liefde, hoe erg moest Aimee me haten?

Pip klauwde met haar handen in haar haren, waardoor strengen in haar ringen klemden.