Op zoek naar jou

Pip

"Is hij niet wat voor jou?" vroeg mijn moeder, Celine prompt verloren.

Na ons bioscoopavontuur – dit woord omvatte Celine, mijn zus, en ik – hadden we honger gekregen en deze snackbar opgezocht. De plek bood net genoeg ruimte voor twee kleine gezinnen – oftewel acht mensen – en was doordrenkt met de geur van frituur. Hierdoor was het bedompt, en zweette ik als een otter. Mijn spijkerjas had ik al over de leuning van mijn stoel gehangen, zodat deze niet – net als mijn te grote T-shirt en broek met wijde pijpen – aan mijn huid bleef kleven.

"Hmm?" zei ik met volle mond en veegde een klodder mayonaise van mijn kin.

"Die jongen daar," legde Celine uit terwijl ze naar hem wees, "knap toch?"

Sinds ik zestien was – en daarmee had gepresteerd om zestien jaar lang vrijgezel te zijn – had mijn moeder het briljante idee gekregen om voor Aimee te spelen.

Ik slikte mijn broodje kroket door. In het raam zag ik de reflectie van het desbetreffende slachtoffer en ontdekte dat hij met zijn rug naar ons toe zat.

"Absoluut," zei ik, terwijl ik de glinstering in Celine's ogen negeerde. Ik nam een hap en spoelde het met een slok cherry cola weg, "die armen, die benen, dat haar. Wauw."

"Doe normaal," ze drukte de punt van haar hakschoen tegen mijn scheenbeen. "Je moet toegeven dat ik gelijk heb," blijkbaar vond ze mijn antwoord niet belangrijk, want ze had zich op mijn zus Medy gericht, "toch?"

"Wat?" met moeite wist Medy zich los te rukken van haar mobiel.

"Laat maar. Pip, hij is knap. Dat kun je niet ontkennen."

"Tuurlijk, wat jij wilt."

Op dat moment bad ik tot Mosi – de God die over het leven waakte – dat mijn andere moeder, Dianne, niet zo vaak weg was. Zij was het nuchtere verstand dat Celine soms miste. Maar door haar baan – ze was piloot van beroep – moesten we het regelmatig zonder haar aanwezigheid stellen.

"Wacht eens even... volgens mij zit zijn T-shirt binnenstebuiten," zei Celine.

Demonstratief duwde ik mijn eten opzij en bonkte met mijn hoofd op tafel. In ieder geval had ik de interesse van Medy gewekt. Verdwaasd legde ze haar mobiel neer en tikte tegen mijn arm. "Alles oké, zussie?"

"Hmm-mmm, alles is voortreffelijk."

"Oei."

Ik hief mijn hoofd op en kneep mijn ogen tot spleetjes. Medy reikte naar mijn gezicht om er een frietje vanaf te halen. Ze stak het in haar mond en grijnsde. Mijn zus was drie jaar ouder dan ik, had een liefde voor felle kleuren en make-up, en kon voor geen meter autorijden – al vond ze zelf van wel.

"Nou?" vroeg ze al smakkend, "wie heeft zijn T-shirt binnenstebuiten aan?"

"Die jongen daar," legde Celine uit en liet haar kin op haar handen rusten, "zou hij weten dat hij zijn T-shirt binnenstebuiten aan heeft?"

"Tuurlijk, hij stond vanochtend op en dacht: Kom, laat ik vandaag een nieuwe trend zetten," zei ik korzelig en nam een hap van mijn broodje. De ragout druppelde langs mijn mondhoeken naar beneden, en ik was blij dat het was afgekoeld – anders had ik lopen gillen. Al zou dat misschien nog gebeuren als Celine en Medy niet spoedig ophielden.

"Of een kater," deed mijn zus een duid in het zakje.

"Weet je wat?" ik stond op, "ik zal het hem vragen."

Ik streek met mijn hand over mijn neus naar mijn mond, blies en liep naar hem toe. Zijn begroeting bestond uit een opgetrokken wenkbrauw en een afstandelijke blik. Desondanks kon ik Celine geen ongelijk geven. De jongen was knap. Hij had een strakke kaaklijn en gespierde armen die verrieden dat hij van sporten hield.