Yıldızlar karşımızdaydı. Her ne kadar bizim klasik tepeye gelmemiş olsak da yeni yeni yağan kar üstümüze düşüyordu, arkadaşlarım birkaç dakika uzaklıktaki dağ evinde film izliyor olmalılardı.
Yoshinori'nin uzattığı sol kolu üzerindeki başımı hafifçe çevirip ona bakarken o da gökyüzüne bakıyordu. Kar yüzüne düşüyordu ama rahatsız olmuş gibi değildi. Onun bu kadar yakınında olmak kalbimi hızlandırıyordu.
"Yılın ilk karı yağıyor." dedi gözlerini yavaşça kapatırken. Sol elimi uzanıp karnına koyarken başını bana çevirdi. "Yıllardır birisiyle ilk karı izlemek istiyordum."
"Bana denk geldi." diye konuştum gülümseyerek. O da gülümserken gözlerimi kapattım ve o gökyüzünü izlerken ben de kokusunu içime çekmeye karar verdim. Mutluydum. Her ne kadar bu kısa sürecekmiş gibi bir his olsa da içimde, o hisse kulak vermedim.
İstediğim kişiyleydim ve mutluydum. Uzun zamandır eksik olan yanımızı bulmuştuk ve dileklerimiz sıra sıra gerçekleşiyordu. Bundan başka ne isteyebilirdim ki?
"Anneni özledin mi?" diye bir soru yöneltti bana Yoshinori. Neden bunu sorduğunu merak etsem de tek yaptığım gözlerimi açıp bana bakan kara gözlerine bakmak oldu. "Ne?"
"Özlediğin şeyle nasıl baş ediyorsun?"
"Edemiyorum." dedim başımı yukarı çevirirken. "Unutmuş gibi yapıyorum."
"Peki sen unutulmak ister miydin?"
Unutulmak istemezdim elbette. Ama eğer benim yokluğum başkasına acı verecekse ve onu yaşayan ölüye çevirecekse beni unutmasını dilerdim. Bensiz mutlu olmalıydı, nasılsa ölecektik bir gün ve benim yokluğum kimseye zarar vermemeliydi.
"Eğer mutlu olmak için unutulmam gerekiyorsa bunu isterdim." dedim Yoshinori'ye daha sıkı sarılırken. O da sol tarafına doğru yatıp beni tamamen bedenine hapsettiğinde huzuru bulduğumu düşündüm.
Ama ters giden bir şeyler vardı.
Nefesim yavaşlamaya başladı.
Onun hızla atan kalbini hissediyordum ama kendiminkini hissedemiyordum. Konuşmak bir an için zorlaştı. Boynuna sarılan ellerim titremeye başladı.
"Seni seviyorum Kayra." diye bir ses duydum, ardından da başıma konan bir öpücük. Gözlerim kararmaya başladı.
"Seni seviyorum." diyebildim sadece, göğüs kafesim sanki milyonlarca bıçak darbesi alıyor gibiyken. Keskin bir acı saplanıyordu, nefes alamıyordum ve bu soğuğa rağmen terlemeye başlamıştım. Hissettiğim nefesler Yoshinori'nin mayıştığını bana belli ederken gözlerimden yaşlar hızla akmaya başladı.
Tanrı benim duamı kabul etmiş olamazdı. Burada olmazdı. Beni duymaması lazımdı.
Özür dilerim Yoshinori. Sözümü tutmam lazımdı. Seni bırakmak istemedim.
Nefesimin son demlerinde olduğumu hissettim. Yaşlar hızla akarken onun kollarında can vermek istemedim. En azından burada olmazdı. Onu benim ardımdan bu şekilde bırakmazdım. Hiçbir şeyin farkında değildi.
Ama uyuyordu, beni duymazdı. En azından söylemiştim. Onu sevdiğimi söyleyebilmiştim. Görüşüm karanlığa rağmen daha da karardı, en azından ona bakmak istedim. Huzurla kapanan gözlerini görmek istedim. Ama yapamadım. Güçsüzdüm bunun için. Nefes bile alamıyordum. Kalbim benim sonumu getirmişti.
Yirmi yıl önce yaşamak için muhtaç olduğum kalp şimdi benim sonumu getirmişti ve Yoshinori'nin kolları arasındaydım.
Özür dilerim.
Üzgünüm.
Son kez nefes almaya çalıştım. Yapamadım. Gözlerim tamamen kapandı, hissettiğim son şey nefes sesiydi. Ve bir de Yoshinori'nin kalp atış sesi.
Özür dilerim Yoshinori. Seni bırakmak istemedim.
Yaşayacağın her şey için özür dilerim. Beni affetmesen de olur çünkü ben kendimi şimdiye kadar affedemedim.
Sürekli dua ettim annemin yanına gitmek için. Silinmek ve unutulmak istedim. Belki de ettiğim duaya, söylediğim şeye dikkat etmem gerekiyordu.
Özür dilerim.
Seni bu kış gününde karın altında tek bıraktığım ve kolların arasında nefessiz kaldığım için.
Beni unutabilirsin, buna üzülmeyeceğim.
Kalbin attığı sürece sorun yok.
Kalbim atsa da atmasa da seni sonsuza kadar seveceğim.
🌠
dürüst olmak gerekirse yazarken en zorlandığım ficlerden biri oldu... kayra'nın çalkantılı ruh halini yazıya geçirmek diğerlerine göre biraz daha zordu, olayları birbirinden bağımsız olarak yazmak ve olay örgüsünü koparmamaya çalışmak beni epey zorladı.
ama bitti. her ne kadar mutlu son istesem de gidişat öyle değildi. umarım siz de bu fici beğenmiş ve kendinizden birkaç parça şey bulmuş, anlatmak istediklerimi anlamışsınızdır.
kayra'nın iç dünyası ve dilekleri buna sebep oldu, umarım siz de iç dünyanızda güzel şeyler yaşamaya çalışıyorsunuzdur. buraya kadar okuduğunuz için gerçekten çok minnettarım, her zaman burada olduğumu ve bu satırların sizler için yazıldığını unutmayın. ve ne dilediğinize dikkat edin, minik bir tavsiye :')
kendinize iyi bakın lütfen, ve diğer ficlerime de bakmayı unutmayın. sizleri öpüyorum asklarim 🤧🤧💘💝💫💋❣️❤️🚀💖🌪️⛄☄️🌠🌌💌🏵️🍇🍨🍥⭐🌟🌕
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
