Oynadığı bir oyun vardı ve ben bozmaya çalışmıştım ama olmamıştı. Asil Mertoğlu, fazla iyi bir oyuncuydu. Bense daha tanımadığım bir oyunda ona kaybetmeye mecburdum. Benim kazandığım bir bölüm yoktu bu oyunda. Oyun kurucusu her şeyi en ince ayrıntıs...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nasılsınız?
AMAN AMAN KİM GELİYOR KRAL GELİYOR KRALİÇE GELİYOR
Lara ve Asil🥺 Benim için çok ayrı bir yerdeler... Öncelikle baştan birkaç uyarım var kurguyla alakalı,
¹Lütfen bir şeyler netleşmeden karakterlere ön yargıyla yaklaşmayın, bilen bilir benim erkek ve kadın karakterlerimi..
²Okurken yorumlarınızı lütfen saygı çerçevesinde yapın çünkü bazı yorumlar gerçekten aşırı rahatsız edici olabiliyor... Daha öncesinde yaşadığım için söylüyorum en baştan.
³Yine bilen bilir ben sınır koymam, bundan nefret ederim hatta. Kitapta sınır olmayacak fakat yorumlarınız beni daha da teşvik ediyor... Özellikle bazı arada kaldığım konularda sizin isteklerinize göre ilerliyorum eğer ki bir öneriniz vs varsa çekinmeden söyleyin lütfen iyi/kötü fark etmez.
⁴Okul zamanına denk geldiği için bölümler sık sık gelemeyecek, belki belirli bölüm günleri ayarlarız?
⁵Bölüm başlarındaki tarihler zaman atlamalarını daha rahat anlamanız için. Normalde yıl eklemek istemiyordum ama geçmişe gideceğimiz bölümler de olacağı için ekledim. Gerçek hayattaki olaylarla bir bağları yok. <3
E o zaman, İyi okumalar❤️🩹
[25 Haziran 2022]
Telefonu elimde sinirle sallamaya devam ederken ofladım. Bir kere geç kalma be adam!
Etrafta gezdirdim gözlerimi. Nikah çoktan bitmişti. Karan bir köşede arkadaşlarıyla konuşurken Eylül pistte oynuyordu. Uzay ve Bulut'u kontrol ettim, Helin'in etrafında oyun oynuyorlardı.
Herkes her şey normalmiş gibi etrafta gülüp eğleniyordu. Aslında onlar için normaldi de ama benim için değildi işte. Eski kocamı kardeşimin düğününde kapıda bekliyordum. Bu normal değildi. Hem de hiç değildi!
Önümde duran arabanın sesiyle bakışlarımı çevirdim. Arabanın kapısı açıldı ve indi. Üstündeki takım elbisesi bedenine tam oturmuşken göz göze geldiğimizde çatık kaşları düzeldi. Yüzünde yılların oluşturduğu kırışıklıklar yer edinmişti ama hâlâ aynıydı. Hızlı adımlarla bana gelirken kaşındaki yara bandı kaşlarımın çatılmasına sebep oldu. Kavga eden biri değildi ama sakin biri olduğunu da söyleyemezdim. Gerçi yıllardır hayatında değildim, değişmişti belki de. Önümde durduğunda ellerini cebine koydu. "Çocuklar nerede?"
