Pinhan (Ara Verildi)

5 | Vedalar ve İlk Kırık

Selam!

Nasılsınız??

Cidden bomba bir bölümle geldik... Hazır mıyız?

Bölüm sonunda yorumlarınızı bekliyorum.

Kurguya gerçekten adım attığımız bölüm olabilir🥳🥳

İyi okumalar❤️‍🩹

[22 Ağustos 2022]

“Anne, gitmeyelim.” Uzay’ın ağlarken söyledikleri Asil’le bakışmamızı sağladı. İkimizin de gözlerinde olan hüzün anın yıkıcılığını belli ederken elimizden bir şey gelmiyordu. O, çocuklarının gözünde yine giden biriydi; bense gitmeyeceğim diyip giden.

Gözlerim dolarken Asil anlayışlı bir tebessüm etti ve lafa girdi. “Oğlum ama bunu konuşmadık mı?” Uzay yeniden omuz silkti. “Sadece kısa bir tatil olarak düşünün. Sonrasında yeniden hep beraber olacağız."

“Annem okul başlarken tatil olmaz demişti.” Bu sefer Bulut’un olaya dâhil olmasıyla iç çektim. Asil sessiz kalırken kucaklarımızdaki oğullarımıza biraz daha sıkı sarıldık.

2 gün önce eve gelmiştim ve toparlanmaya başlamıştım. Bu süreçte ikimizin de babasıyla konuşmuş, çocuklara bakmaları konusunda anlaşmıştık. Asil kalacak yeri ayarladıktan sonra ise çocuklarla konuşmak kalmıştı.

Yaklaşık 1 saat önce çocuklara bu konuyu açmıştık ve büyükanne-babalarının onları özlediğini söylemiştik. Başta hep beraber gideceğimizi düşünüp sevinçle zıplasalar da bizim gelmeyeceğimizi söylediğimiz andan beri gözyaşları durmamıştı. Asil, Bulut’a; ben, Uzay’a sıkıca sarılmış bir halde otururken yavaş yavaş sakinleşmeye başlamıştı çocuklar.

1 saat daha çocuklarla oturup konuştuktan sonra uyumak istediklerini söylemişlerdi. Odalarına gittiğimizde hep beraber uyuyalım diye ısrar ettikleri için yatak odasına geçmiştik. Yatağın bir kenarına ben, bir kenarına Asil uzanmışken ortamıza çocuklar geçmişti.

Bulut bir şey demeden kafasını göğüslerime yaslayıp sessizce kapatmıştı gözlerini. Onun aksine Uzay, babasının göğsüne yatmış ama uyumamıştı. Asil yavaşça kulağına bir şey söylediğinde kafasını iki yana salladı.

Asil’le göz göze geldiğimizde gözlerini açıp kapadı. ‘Rahat ol.’ demekti bu ama olamıyordum. Onlardan ilk defa belirsiz ve uzun bir süre ayrı kalacaktım. Üstelik hiçbir zaman tam güvende olduklarını bilemeyecektik. Bizim yanımızda mı yoksa uzakta kı güvendeler çelişkisi içimde yer alırken bütün hamlelerimizde bir belirsizlik, endişe, korku ve risk vardı.

-[23 Ağustos 2022]

“Çocuklar hadi!” Sesimle Uzay ve Bulut odalarından çıktılar. Asık suratlarıyla bir bana bir de yanımdaki Asil’e baktılar.

Bulut’un gözleri aniden dolarken bize doğru koştu. Kollarını ikimizin tek bacağına sardı. “Siz de gelin!” Son kez yine ve yine aynı cümleyi söylerken Uzay pes etmiş gibi yanımızdan geçip ayakkabılarını giymeye başladı.

Gözlerim dolarken Bulut’un boyuna eğildim. Elimle yüzüne gelen saçları çektim. “Bebeğim kısa bir süre sadece. Hem her gün konuşacağız. Belki yanınıza da geliriz.” Başımı kaldırıp Asil’e baktım. Beni onaylar gibi başını salladı ama ikimiz de bunun olmayacağını biliyorduk. Onların yanına gitmemiz demek tehlikeyi onlara götürmekti. Bu riski ikimiz de almazdık.