" မင်း ရေပြန်ချိုးမလား မိုးရေတွေ စိုနေတာ"
" တဘက်နဲ့ဘဲ သုတ်လိုက်မယ် ကျွန်တော် လဲစရာသိပ်ယူမလာဘူး "
" အအေးမိနေမယ် ရေသေချာသုတ်"
" နယ် စီနီယာ ဂျောင်းဝန်းရှီ "
" ရွဲမနေနဲ့ ငါရေသွားချိုးဦးမယ် "
" ဒါဆို ကျွန်တော် ကလေးတွေ အိပ်တဲ့အဆောင်မှာ စောင့်နေမယ်ဗျ "
" အင်း "
ကြမ်းပေါ်ကို ခြေသံဖွဖွလေးလျှောက်ပြီး ဝင်တော့ ကလေးတွေက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကို အိပ်ပျော်နေကြတာဘဲ ။ အပြင် က မိုးအေးတာမို့ ကလေးတွေအပေါ်ကို ချည်စောင်းပါးလေးတွေ လိုက်ခြုံပေးရသည်။
" တကယ် အိပ်ပျော်နေကြတာဘဲ "
ဆောင်းဟျွန်း ကလေးတွေကို ကြည့်လေ ပိုပြီးအသဲယားလေ ။ အိပ်နေတော့ ပါးရဲရဲလေးတွေက အစ်ထွက်နေတာ ဝဝကစ်ကစ်လေးတွေ ။
" မင်းသာ အဲ့လိုလျှောက်ထိနေရင် ကလေးတွေ နိုးကုန်တော့မှာဘဲ "
ဟုတ်သည်လေ ဟီဆွန်း သူ့ကို ကြည့်နေတာ ကြာလှပြီ ကလေးတွေကို ပါးတွေညစ်လိုက် မျက်တောင်လေးတွေ ထိလိုက်နဲ့ တစ်ယောက်ထဲအလုပ်ရှုပ်နေတာ။
" ဘယ်ချိန် ကတည်းကရောက်နေတာလည်း "
" မင်း စရောက်ကတည်းက "
" အော် "
" ရော့ ယူလိုက် "
နွားနို့ပူပူလေးတစ်ခွက် နဲ့ စောင်ပါးလေးတစ်ထည်
" ဒါတွေက..."
" မင်းတို့ ပန်းကန်ဆေးတဲ့နေရာက တံစက်မြိတ်ကရေတွေ ကျနေတာမလား အလကားနေ ဧည့်သည်ကို ဖျားအောင် လုပ်မိတယ် ပြောခံရမှာစိုးလို့ "
" ဟုတ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျ "
" အင်း "
သူနဲ့ ကျွန်တော်ကြား အချိန်အတော်ကြာထိ အသံတိတ်ဆိတ်သွားတယ် ။ သူက ကျွန်တော်ပေးတဲ့ စောင်ပါးလေးကို ခြုံထားပြီး ကျွန်တော်ပေးတဲ့ နွားနို့ပူလေးကို သောက်ရင်း အပြင်က မိုးစက်တွေကို ကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ထိုကောင်လေးရဲ့ အသေးစိတ်ကစ ကျွန်တော်မှတ်ဉာဏ်ထဲ မှတ်နေခဲ့သည် ။
