နောက်နေ့ မိုးဖွဲဖွဲလေးတွေရွာလာတော့ ကောင်းကင်ကြီးက ငါ့ခံစားချက်တွေ သိနေလို့များလားလို့ ဟီဆွန်း ရူးကြောင်ကြောင်အတွေးမျိုး တွေးမိသေးသည်။
ရာသီဥတုက အုံ့မိုင်းမိုင်းနဲ့ ဘာမှလုပ်ချင်ကိုင်စိတ်မရှိ။ ဘာမှမလုပ်ချင်ပေမယ့် ဒီနေ့ရော ကောင်လေးလာလောက်တယ်ဆိုပြီး ဂေဟာရှေ့မှာ မနေ့ကထိုင်စောင့်နေခဲ့တာ။ စောင့်နေရင်းနဲ့ကို ကောင်လေးကို လွမ်းရတာကလည်း တစ်မျိုး။
အရင် တစ်ခေါက်က နမ်းမိလိုက်တာကိုလည်း ကောင်လေးများ စိတ်ဆိုးနေမလား။
တံစက်မြိတ်က ကျနေတဲ့ မိုးစက်လေးတွေကို လက်ဖဝါးနဲ့ ခံရင်း
" မင်းတို့ပြောကြည့် သူ့ငါ့ကို စိတ်ဆိုးနေလောက်လား "
" ငါ့ကို နှာဘူးလို့ ထင်သွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလည်း "
" ငါတောင်းပန်သင့်လား "
မီဆွန်းက အဖေဖြစ်သူလက်ကို ဆွဲလာပြီး
" ဖေဖေ ကြည့်ကြည့်ဖေဖေ့သား ဘယ်သူနဲ့ စကားပြောနေတာလည်း ရူးသွားတာလား ဒါမှမဟုတ် သရဲကပ်နေတာလား မသိဘူး ပြသင့်တဲ့ဆီ ပြကြည့်ပါဦး နောက်ကနေ ကြည့်နေရတာ ကြက်သီးထတာ ။ "
" အဲ့တာ သမီးအကိုက အချစ်ရူးနေတာ သူ့ခံစားနေရတဲ့ ဝေဒနာကို သူ့အချစ်ကဘဲ ပျောက်အောင်လုပ်ပေးလိမ့်မယ် ဘယ်မှပြစရာမလိုဘူး ။ သူ့ကို လွတ်ထားလိုက် အခုတော့ လာအဖေတို့သွားမယ် "
" ငါ သူစိတ်ဆိုးပြေတဲ့ထိ တောင်းပန်မှာမို့ မင်းတို့က သူ့နဲ့တွေ့ရဖို့ တစ်ခုခုလုပ်ပေး ဟုတ်ပြီလား "
" ဒီအချိန် သူဘာတွေများလုပ်နေမလည်း မင်းတို့ပြောကြည့် "
" ဘယ်သူနဲ့ စကားပြောနေတာလည်းဟင် "
" မိုးစက်တွေနဲ့ ပြောနေတာလေ "
ဟင် နေပါဦး သူဒီအသံကို ကောင်းကောင်းသိတယ်။
ဒီ...ဒီအသံက.. ကောင်လေး !
လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ရက်ပေါင်းများစွာ လွမ်းနေခဲ့ရတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ပက်ပင်းတိုးတယ်။ ကိုယ်ကဘဲ လွမ်းလွန်းလို့ အမြင်တွေမှားနေတာလား။
