Said's POV

249 20 3
                                    

Tijdens het opstijgen heb ik een naar gevoel. Alsof er iets gaat gebeuren. Ik probeer mijn gevoel opzij te leggen, maar wat ik ook doe, het helpt niet. Daarom pak ik mijn telefoon en luister een paar verzen uit de Koran.

'He extremist, doe jouw terrorismemuziek uit!' roept dat irritante jongentje naast me. Iedereen kijkt me raar aan. SubhanaAllah, mag ik geen Koran luisteren? Ik negeer ze en zet de Koran wat zachter, zodat niemand het kan horen. Af en toe hoor ik nog iemand mij een kut Algerijn noemen. AstaghfiruAllah, waarom gelijk een heel land pakken.? Nu snap ik hoe de Marrokkanen zich voelen. Maar tja, ik ga er niet op in. Allah laat ze nog wel zien....

*1 uur in het vliegtuig*
Ik hoor opeens iets raars,alsof de motor uitgevallen is. Ik kijk naar het raam. Rabi Yestor: het is waar!! Ik word helemaal paniekerig en roep een stewardess. Die komt snel, maar gaat snel weg. Ik bereid me voor op het ergste. Ik doe mezelf in een vluchtstand. Hier en daar hoor ik mensen lachen. Maar dat maakt niet uit. Ik lees verzen uit de Koran en doe de Shahada. Wanneer we de bocht omgaan, begint de ellende pas... Klopte mijn voorgevoel???

Muslimane¿¡Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu