Muslimane¿¡

Deel 32

Said POV

* De wekker gaat af*  

Ik sta met moeite op. Wauw, ik heb echt zin in school (niet dus). Ik besluit nog een paar minuten te liggen voor ik me omkleed. Ik heb nauwelijks kunnen slapen, dat komt vooral door mijn rare dromen. Alle gebeurtenissen kwamen in een keer op een rij weer tevoorschijn. Het leek zo echt, alsof het precies gebeurde...

Ik besloot om daar niet meer over na te denken en maar eens de berichten checken.  4000 berichten... hoe kan dat nou weer gebeuren. Als ik WhatsApp open, weet ik het al meteen: het komt van onze groepsapp. Uuf, zij hebben ook echt niks te doen he.  Het zijn zulke drukke kinderen, dat je daardoor ook een van de drukste wordt. Niet dat ik zelf heel erg rustig ben, maar zij zijn te druk...

Na een paar minuten liggen besluit ik me te omkleden en naar beneden te gaan. Daar zie ik een briefje liggen van mijn ouders. Waarschijnlijk moeten ze weer dringend gaan werken. De laatste tijd moeten ze veel langer en vaker werken.. Ik snap dat ook wel, ze hebben hun eigen laboratorium; dat is niet zomaar wat. 

Ik maak een simpele ontbijt en wacht op mijn vrienden die me komen ophalen. We zijn niet met zijn 5en meer, maar met zijn 7en; er zijn 2 jongens bij ons groepje gekomen. Allebei zitten ze in mijn klas en zijn ze toevallig Algerijns: Ihab en Anis. Het zijn leuke jongens, waarmee je vaak kunt lachen. Natuurlijk ben ik ook bevriend met mijn andere klasgenoten, alleen die zie ik wat minder vaak.

Net als ik mijn laatste broodje wil gaan eten, hoor ik iemand keihard aan de deur bonzen. Dat moet wel 1 van de jongens zijn.. Ik pak mijn tas en haast me naar beneden. Als ik beneden ben, zie ik dat ze niet als enige voor mijn deur wachten... Ik zie  een hele groep Algerijnen die wachten... Mijn oog richt zich meteen op 1: Wat doet die daar?